Stanisław Bobkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bobkowski
Data i miejsce urodzenia

12 września 1889
Wągrowiec

Data śmierci

18 kwietnia 1966

Zawód, zajęcie

lekarz

Odznaczenia
Medal Niepodległości
Grób Stanisława Bobkowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stanisław Bobkowski (ur. 12 września 1889 w Wągrowcu, zm. 18 kwietnia 1966) – polski doktor nauk medycznych, oficer Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, powstaniec wielkopolski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 września 1889 w Wągrowcu. Rodzice Walenty i Maria. Brał udział w powstaniu wielkopolskim z bronią w ręku od 27 grudnia 1918 (w Poznaniu) do 20 lutego 1919. Doprowadził do zawieszenia broni, jako emisariusz z ramienia Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu w swojej misji do Gdańska 1919. Po zakończeniu powstania pozostawał w służbie czynnej w Wojsku Polskim do 16 czerwca 1919 r. w stopniu porucznika lekarza.

Na stopień majora rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 30. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[1].

Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A2-1-4)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]