Stanisław Ejzert

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ejzert
Zdzisław Guzowski
major major
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1893
Ruda Guzowska

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1984
Brighton

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie II RP

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów,
KOSK X,
KOSK 9,
30 Pułk Artylerii Polowej,
9 OSK,
9 Pułk Artylerii Polowej,
KOP,
K-da M. W-wa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Stanisław Ejzert, ps. „Zdzisław Guzowski” (ur. 31 marca 1893 w Rudzie Guzowskiej, zm. 26 czerwca 1984 w Brighton) – major Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 31 marca 1893[1][2][3] w Rudzie Guzowskiej jako syn Aleksandra i Olimpii z domu Nowakowskiej[4]. Przed 1914 zdał maturę[4].

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił Legionach Polskich i służył w 1 Pułku Ułanów (tzw. „Beliniacy”)[3][4]. Później działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[3]. Posługiwał się tożsamością „Zdzisław Guzowski”[4]. W przeddzień 1 listopada 1918 wszedł w skład 3 plutonu z Domu Akademickiego, dowodzonego przez ppor. Karola Piaseckiego[5]. Następnie brał udział w listopadowej obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[4]. Pełnił wówczas funkcję sekcyjnego w 2 baterii pod dowództwem inż. Tadeusza Filipowicza[3].

Przyjęty do Wojska Polskiego został awansowany na stopień porucznika w grupie podlekarzy weterynarii w korpusie oficerów lekarzy weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6]. W 1923 będąc oficerem Kadry Okręgowego Szpitala Koni X z Przemyśla był odkomenderowany na studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie[7]. Następnie zweryfikowany jako porucznik lekarz weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. W 1924 jako oficer nadetatowy Kadry Okręgowego Szpitala Koni 9 w Brześciu służył w 30 Pułku Artylerii Polowej[9]. Od 1 listopada 1925 do sierpnia 1926 był komendantem Oddziału Szkolnego w 9 Okręgowym Szpitalu Koni, po czym został lekarzem weterynarii 9 Pułku Artylerii Polowej[10][11]. Później został awansowany na stopień kapitana weterynarii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[1]. W 1928 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza[1]. W 1932 służył w Komendzie Miasta Warszawa[12]. Służył także w 5 pułku artylerii[4].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[3]. Zamieszkiwał w Brighton[3]. Należał do Koła Lwowian w Londynie, działał w zarządzie Koła Beliniaków[4], w Skarbie Narodowym[13]. Zmarł 26 czerwca 1984 w Brighton[14][15].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 761.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 344.
  3. ↑ a b c d e f g O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Jeszcze jeden obrońca Lwowa w Brighton. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 87, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. ↑ a b c d e f g Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Ejzert. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-04-17].
  5. ↑ Karol Szyling: Wyprawa do Rzęsny Polskiej po broń 31 października 1918 r.. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 483. ISBN 83-85218-56-4.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1401.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1396.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1270.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1266.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 6.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 253.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 344, 505.
  13. ↑ Katalog zbiorów archiwalnych Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie. pilsudski.org.uk. [dostęp 2019-04-17].
  14. ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 47, s. 100, Czerwiec 1984. Koło Lwowian w Londynie. 
  15. ↑ a b Stanisław Ejzert. niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 2019-04-17].
  16. ↑ W Monitorze Polskim nie widnieje Stanisław Ejzert. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
  17. ↑ Odznaki Honorowe Koła Lwowian. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 116, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Ejzert&oldid=66314953”