Stanisław Kwapniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kwapniewski
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1890
Nowy Targ

Data śmierci

1969

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Strzelców Podhalańskich
6 Pułk Strzelców Podhalańskich
33 Pułk Piechoty
16 Pułk Piechoty
155 Pułk Piechoty.

Stanowiska

dowódca batalionu
kwatermistrz pułku
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Witold Kwapniewski (ur. 23 stycznia 1890 w Nowym Targu, zm. 1969) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 stycznia 1890 w Nowym Targu jako syn Witolda[1]. W 1910 ukończył C. K. I Gimnazjum w Nowym Sączu[2]. W tymże mieście był czołowym działaczem Związku Walki Czynnej oraz od 1911 do 1913 komendantem tamtejszego oddziału Związku Strzeleckiego[2].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[2][3]. W tym stopniu brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 Pułku Strzelców Podhalańskich, za co otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[4], a następnie na stopień majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923[5][6]. Służył jako oficer 6 pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju, gdzie w 1923 w stopniu kapitana był p.o. dowódcy III batalionu[7], w 1924 w stopniu majora był etatowym dowódcą II batalionu[8]. W kwietniu 1928 został przesunięty ze stanowiska dowódcy zlikwidowanego III batalionu na stanowisko kwatermistrza pułku[9][10]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z 6 psp do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy batalionu[11]. Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[12]. Z dniem 15 marca 1932 roku został przeniesiony z KOP do 33 pułku piechoty w Łomży na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13][14]. W październiku tego roku został przeniesiony do 16 pułku piechoty w Tarnowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[15]. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy 155 pułku piechoty. Zmarł w 1969[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]