Stanisław Malik (wojskowy)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Malik
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1898
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

11 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
kampania francuska

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Stanisław Malik (ur. 6 maja 1898 w Krakowie, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 maja 1898 w Krakowie, w rodzinie Józefa, przedsiębiorcy budowlanego, i Marii z Imielskich[1][2][3][4][5][6]. W 1913, po ukończeniu szkoły powszechnej i szkoły wydziałowej, rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Przemysłowej w rodzinnym mieście[7].

28 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do Biura Informacyjnego Legionów w charakterze kancelisty[7]. W lipcu 1915 został przeniesiony do 3. kompanii I Batalionu Uzupełniajacego, a następnie do 3. kompanii I batalionu 4 pułku piechoty[8][7]. Od 15 lipca tego roku walczył na froncie lubelskim i wołyńskim[8]. W bitwie pod Jastkowem został ranny w lewą rękę[7]. Od 6 października 1916, po wycofaniu pułku z frontu, pozostawał w służbie tyłowej[8]. 4 kwietnia 1917 został wymieniony we wniosku o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[8]. 15 września 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony w stopniu plutonowego do c. k. Pułku Strzelców Nr 16 i wysłany na front rumuński[7]. Tam, pełniąc funkcję zastępcy dowódcy plutonu, został ranny po raz drugi w prawe kolano[9].

W listopadzie 1918 wstąpił do odtworzonego 4 pułku piechoty Legionów i w jego szeregach walczył na wojnie z Ukraińcami, a następnie – wojnie z bolszewikami[9]. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w macierzystym pułku jako podoficer zawodowy. Pełni kolejno funkcje: dowódcy plutonu, szefa kompanii i podoficera kancelaryjnego[9]. 16 sierpnia 1923 został przyjęty do Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy[9]. W szkole uzupełnił wykształcenie wojskowe i ogólne zdając egzamin dojrzałości[10]. 15 lipca 1925 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 lipca 1925 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 73 pułku piechoty w Katowicach na stanowisko dowódcy plutonu[11][12][9]. W marcu 1926, na własną prośbę, został przeniesiony do 20 pułku piechoty w Krakowie na stanowisko instruktora szkoły podoficerskiej[9]. 15 lipca 1927 prezydent RP nadał mu stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 15 lipca 1927 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13][14][15]. Później, w tym samym pułku, pełnił służbę na stanowisku zastępcy oficera materiałowego i dowódcy kompanii[9][16]. W marcu 1932 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do batalionu KOP „Budsław” na stanowisko oficera kompanii granicznej „Olkowicze”[7][17][18]. Później, w tym samym batalionie, został przesunięty na stanowisko dowódcy kompanii granicznej „Dołhinów”[9][2]. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1935 i 182. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19][20]. W listopadzie 1937 został przeniesiony z KOP do 20 pułku piechoty na stanowisko dowódcy kompanii[21]. W marcu 1939 dowodził 1. kompanią[22]. Później został przesunięty na stanowisko oficera mobilizacyjnego pułku[21].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił funkcję adiutanta Ośrodka Zapasowego 6 Dywizji Piechoty[21]. 19 września 1939 razem z ośrodkiem przekroczył granicę polsko-rumuńską i został internowany w Ocnele Mari[21]. 15 stycznia 1940 uciekł z obozu internowania i przez Jugosławię oraz Włochy dotarł do Francji[21]. Po przybyciu do Paryża został zweryfikowany i przyjęty do Wojska Polskiego we Francji, a następnie skierowany na kurs przeszkolenia w Vichy[23]. Po ukończeniu kursu został przeniesiony do obozu Coëtquidan[23]. Tam otrzymał przydział do 11 pułku piechoty na stanowisko dowódcy kompanii[23]. 26 czerwca 1940 został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił służbę na stanowisku adiutanta batalionu[23]. Później ukończył kurs dowódców batalionów, kurs moździerzy i kurs w Zarządzie Wojskowym[23]. Ostatnio pełnił służbę na stanowisku kwatermistrza Szpitala Wojennego Nr 11[21]. 23 czerwca 1947 wrócił do Polski[21].

Był żonaty z Antoniną z Karpałów (1899–1991), z którą miał syna Zenona Bolesława, ps. „Muszka” (1920–2018), porucznika Wojska Polskiego[10][24][25][26].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  2. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].
  6. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].
  7. ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 4.
  8. ↑ a b c d Malik Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-05-04].
  9. ↑ a b c d e f g h Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  10. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 30 lipca 1925, s. 431.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 16 września 1925, s. 507.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 213.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 278.
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 110.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 36.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 254.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 910.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 75.
  20. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 45.
  21. ↑ a b c d e f g Kolekcja ↓, s. 3, 5.
  22. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 571.
  23. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 5.
  24. ↑ Na cmentarzu Rakowickim pochowano por. Zenona Malika ps. „Muszka”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-05-04].
  25. ↑ Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych" : Zenon Bolesław Malik. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-05-04].
  26. ↑ Lokalizator grobów : Zenon Malik. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2024-05-04].
  27. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932, s. 381.
  29. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 665.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 33.
  32. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Malik_(wojskowy)&oldid=73709108”