Stanisław Piotr Nowakowski
| |
 pułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 grudnia 1884 |
|---|---|
| Data śmierci |
26 października 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1929 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Stanisław Piotr Nowakowski (ur. 4 grudnia 1884 w Radomsku, zm. 26 października 1944) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 4 grudnia 1884 w Radomsku, w rodzinie Stanisława i Marii z Glassów[1][2]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Oddziale V Personalnym Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku szefa Sekcji 4. Służb[3][4].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), jego oddziałem macierzystym był 15 pułk ułanów[5]. W latach 1923-1925 był zastępcą komendanta miasta Warszawy, pozostając oficerem nadetatowym 15 puł.[6][7] W lutym 1925 roku został przydzielony do macierzystego pułku z równoczesnym odkomenderowaniem do 9 pułku strzelców konnych w Grajewie[8]. 28 października 1925 został przeniesiony do 11 pułku ułanów w Ciechanowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. Od 25 kwietnia do 5 czerwca 1926 był odkomenderowany na sześciotygodniowy kurs unitarno-informacyjny w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie[10]. Od 1 listopada 1926 do 1 lutego 1927 pełnił obowiązki dowódcy 11 pułku ułanów[10]. 1 lutego 1927 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii i przydzielony na stanowisko członka Komisji Przyjęć Oficerów Rezerwy MSWojsk.[10] 1 maja tego roku został przewodniczącym wspomnianej wyżej komisji[10][11]. Z dniem 30 kwietnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1937 był zatrudniony w Towarzystwie Górniczo-Przemysłowym „Saturn” S.A.[2]
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się na Węgry, gdzie został internowany, Przebywał w obozie w Egerze. Zmarł nagle 26 października 1944[13].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6772 – 10 maja 1922[14][15]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 31 grudnia 1923[16]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie[17]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18][2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928[19]
- Medal Zwycięstwa[17]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-07-19]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 30 czerwca 1920 roku, s. 519.
- ↑ Czarnecka 2005 ↓, s. 103.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 153.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 629, 675, 1457.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 569, 597, 1325.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 26 lutego 1925, s. 95.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 114 z 28 października 1925, s. 614.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 327, 336.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929, s. 81, 83.
- ↑ Tadeusz Lachowicki-Czechowicz Dziennik egerski: zapiski komendanta obozu oficerów polskich na Węgrzech 1939-1944, wyd. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2003, s. 311
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922 roku, s. 457.
- ↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”. Nr 147, s. 5, 31 maja 1922.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 27.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 327.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nowakowski Stanisław Piotr. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.41-3123 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-06].
- Nowakowski Stanisław Piotr. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.6-548 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-06].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Regina Czarnecka. Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918-1921. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 27, 2005. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547.
- Ludzie urodzeni w Radomsku
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Pułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1884
- Zastępcy dowódcy 11 Pułku Ułanów Legionowych
- Zmarli w 1944