Stanisław Popiński

Stanisław Popiński

chorąży
Data i miejsce urodzenia	31 października 1891 Jeruzal
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	1913–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	kompania łączności 30 Dywizji Piechoty
Stanowiska	instruktor
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Popiński (ur. 31 października 1891 w Jeruzalu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – chorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 31 października 1891 we wsi Jeruzal, w ówczesnym powiecie skierniewickim guberni warszawskiej, w rodzinie Jana i Bronisławy z Matuszewskich. W 1901 rozpoczął naukę w szkole miejskiej w Żyrardowie. Po ukończeniu czterech oddziałów kontynuował naukę w Szkole Handlowej w Warszawie. W 1911 zakończył naukę w klasie piątej i przez dwa lata pracował w handlu.

1 listopada 1913 został wcielony do armii rosyjskiej i przydzielony do 176 perewołoczeńskiego pułku piechoty, który stacjonował w Czernichowie i wchodził w skład 44 Dywizji Piechoty. W tym pułku ukończył szkołę podoficerską, a w 1914 wyruszył na front. W 1917 roku, po upadku Imperium Rosyjskiego, zaciągnął się do I Korpusu Polskiego.

W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach III baonu warszawskiego 36 pułku piechoty. W 1921 roku, w stopniu sierżanta sztabowego, służył w kompanii telegraficznej nr 3.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. Awansował na stopień chorążego. Służył w 18 pułku piechoty w łączności. Od 1934 pełnił służbę w kompanii telegraficznej 30 Poleskiej Dywizji Piechoty.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli i przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Postanowieniem nr 112-49-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został pośmiertnie mianowany na stopień podporucznika. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 579 – 17 maja 1921 roku
• Krzyż Walecznych
• Brązowy Krzyż Zasługi – 1938
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka za Rany i Kontuzje z dwiema gwiazdkami

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Stanisław Popiński. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2416 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-05].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej. W: Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 23: Zbrodnia katyńska między prawdą a kłamstwem. Warszawa: Stowarzyszenie Rodzina Katyńska, 2008. ISSN 1426-4064.