Stanisław Przybytek

Stanisław Przybytek
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	25 września 1852 ; Mińsk
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 1927 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1877–1881, 1889–1918, 1920–1923
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Wojskowy Instytut Sanitarny
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-turecka; I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Przybytek (ur. 25 września 1852 w Mińsku, zm. 11 sierpnia 1927 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor medycyny, magister chemii, akademik, tajny radca stanu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 września 1852 w Mińsku, w rodzinie Aleksandra, adwokata przysięgłego, i Pauliny z Nowickich^[1]^[2]^[3]. Ukończył gimnazjum klasyczne w Mińsku, w 1874 studia na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Petersburskiego ze stopniem kandydata nauk przyrodniczych, a trzy lata później Cesarską Wojskową Akademię Medyczną w Petersburgu ze stopniem lekarza^[4].

17 sierpnia 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego w charakterze urzędnika wojskowego VI rangi i przydzielony do Wojskowej Rady Sanitarnej na stanowisko naczelnika Oddziału Higieny^[5]. 17 września 1920 Komisja kwalifikacyjna dla urzędników wojskowych orzekła jednogłośnie, że kwalifikuje się na urzędnika wojskowego VI rangi^[6]. 14 października 1920 został formalnie mianowany urzędnikiem wojskowym w VI randze z powołaniem do służby czynnej na czas wojny, aż do demobilizacji^[7]^[6].

12 lutego 1923 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1923 w stopniu generała brygady z równoczesnym przeniesiem w stały stan spoczynku^[8]^[9]^[10]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Poznańskiej 17 m. 9^[11].

Zmarł 11 sierpnia 1927 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[12]^[1]^[2]. Był żonaty, żona pozostała w Rosji^[11]. Dzieci nie miał^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w armii rosyjskiej otrzymał:

Order Świętego Włodzimierza 2 stopnia z wstęgą i gwiazdą – 1915,
Order Świętej Anny 1 stopnia z wstęgą i gwiazdą,
Order Świętego Stanisława 1 stopnia z wstęgą i gwiazdą,
Order Świętego Włodzimierza 3 stopnia,
Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia – 1900,
Order Świętej Anny 2 stopnia,
Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 1878,
Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami – 1877^[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Ostrowska 1986 ↓, s. 158.
↑ ^a ^b Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 152.
↑ Stawecki 1994 ↓, s. 266.
↑ Kolekcja ↓, s. 15.
↑ Kolekcja ↓, s. 10, 11.
↑ ^a ^b Kolekcja ↓, s. 46.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 3 listopada 1920, s. 1149.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 23 lutego 1923, s. 128.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
↑ ^a ^b Kolekcja ↓, s. 36.
↑ Rudzki 1927 ↓, s. 93, 96–97.
↑ Kolekcja ↓, s. 13.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Przybytek. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.472 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-08].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Teresa Ostrowska: Przybytek Stanisław (1852–1927). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXIX. Polska Akademia Nauk, 1986.
Stefan Rudzki. Ś.p. generał prof. Stanisław Przybytek (1852–1927). „Lekarz Wojskowy”. 2, sierpień 1927. Warszawa.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

[CITEREFOstrowska1986158-1] Ostrowska 1986 ↓, s. 158.

[CITEREFKryska-KarskiŻurakowski1991152-2] Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 152.

[CITEREFStawecki1994266-3] Stawecki 1994 ↓, s. 266.

[CITEREFKolekcjas._15-4] Kolekcja ↓, s. 15.

[CITEREFKolekcjas._10,_11-5] Kolekcja ↓, s. 10, 11.

[CITEREFKolekcjas._46-6] Kolekcja ↓, s. 46.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_42_z_3_listopada_1920,_s._1149-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 3 listopada 1920, s. 1149.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_23_lutego_1923,_s._128-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 23 lutego 1923, s. 128.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231577-9] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241406-10] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.

[CITEREFKolekcjas._36-11] Kolekcja ↓, s. 36.

[CITEREFRudzki192793,_96–97-12] Rudzki 1927 ↓, s. 93, 96–97.

[CITEREFKolekcjas._13-13] Kolekcja ↓, s. 13.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]