Stanisław Wilkowski (kapelan)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Wilkowski
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1914
Kozarze

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1968
Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1938

Stanisław Wilkowski
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1914
Kozarze

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1968
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa,
Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

I Brygada Zapasowa

Stanowiska

kapelan,
proboszcz garnizonu,
zastępca dziekana Okręgu Wojskowego III,
dziekan POW

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Wilkowski (ur. 17 grudnia 1914 w Kozarzach, zm. 19 grudnia 1968 w Warszawie)[1][2] – kapelan Wojska Polskiego, podpułkownik, magister inż.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 grudnia 1914 jako syn Stanisława. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Kozarzach, następnie do szkoły miejskiej w Ciechanowcu. Po maturze wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1938[2]. W tym samym roku wymieniony jako wikariusz w Parafii św. Klemensa Papieża i Męczennika w Klembowie[3]. W kwietniu 1941 r. pełnił zapewne posługę kapłańską w Otwocku[4].

W czasie II wojny światowej kapelan Armii Krajowej[2]. W 1943 r. wzmiankowany jako wikary w Parafii św. Walentego i św. Trójcy w Latowiczu[5].

Do Ludowego Wojska Polskiego wstąpił w 1944. Był kolejno: kapelanem I Brygady Zapasowej, proboszczem garnizonu w Częstochowie, zastępcą dziekana Okręgu Wojskowego III, dziekanem Okręgu Wojskowego II.

Pod koniec 1947 r. ukazał się, napisany przez księdza Wilkowskiego, modlitewnik żołnierski pt. W Służbie Chrystusa i Ojczyzny. Prawie cały nakład został skonfiskowany przez Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Wojska Polskiego. Ocalały nieliczne egzemplarze[2]. Po przeniesieniu do stanu laickiego[6][7] zaczął pracować w redakcjach czasopism dla kapelanów wojskowych, później zajął się również pisaniem książek o tematyce popularno-historycznej. W połowie grudnia 1947 r. ks. mjr Stanisław Wilkowski, wymieniony jako redaktor czasopisma Kapelan Wojskowy[8]. W lutym 1950 został redaktorem naczelnym dwutygodnika Głos Kapłana, wychodzącego w nakładzie 8 tys. egzemplarzy. Pismo było wydawane i finansowane przez Zarząd Główny ZBoWiD[9]. W 1963 został redaktorem Ilustrowanego Tygodnika Katolików Zorza[6].

Zmarł 19 grudnia 1968[10]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 257-5-23)[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Modlitewnik: W Służbie Chrystusa i Ojczyzny, Generalny Dziekanat WP, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań, 1947.
  • Kościół katolicki w Polsce Ludowej, Główna Komisja Księży, Warszawa, 1953.
  • Przekład: Siedmiobarwna tęcza, Hilda Graef. Przełożył S. Wilkowski. Warszawa, PAX, 1966[13].
  • Farosz i jego pasja. Opowieść o Janie Dzierżone. Warszawa, 1966.
  • Stanisław Konarski. Opowieść historyczna. Fabularyzowana opowieść o życiu S. Konarskiego, adresowana do młodzieży. Warszawa, Nasza Księgarnia, 1969.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: PIOTR RADOMSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-07-12].
  2. ↑ a b c d J. Humeński, Modlitewniki żołnierskie, [w:] Przegląd Powszechny, Nr 4, 1991, s. 138.
  3. ↑ http://www.mazowieckietg.pl/genewiki/index.php/Klemensa_Papie%C5%BCa_i_M%C4%99czennika_Klemb%C3%B3w_ul.Gen.Franciszka_%C5%BBymirskiego_39 dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  4. ↑ https://web.archive.org/web/20160304193340/http://mazowsze.hist.pl/files/Rocznik_Mazowiecki/Rocznik_Mazowiecki-r2002-t14/Rocznik_Mazowiecki-r2002-t14-s141-173/Rocznik_Mazowiecki-r2002-t14-s141-173-p0024_1200px.jpg dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  5. ↑ http://edukacjaregionalna.republika.pl/8.htm dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  6. ↑ a b A. Micewski, Współrządzić czy nie kłamać?: Pax i Znak w Polsce, 1945–1976, Kraków, 1981.
  7. ↑ J. Żaryn, Kościół a władza w Polsce, 1945–1950, Warszawa, 1997.
  8. ↑ Wyciąg z rozkazu personalnego nr 1381, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Personalny, Warszawa, 22 grudnia 1947 r.
  9. ↑ http://www.polis2008.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=795 dostęp: 7 stycznia 2012 r.
  10. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Wilcz-Wił » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-07-12] (pol.).
  11. ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 59 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  12. ↑ J. Humeński, Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939–1945, Caritas, Warszawa, 1974.
  13. ↑ Siedmiobarwna tęcza - Hilda Graef [online], ANTYKWARIAT HUMANITAS [dostęp 2021-06-28] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Wilkowski_(kapelan)&oldid=70832649”