Starahrad
53°07′03″N 30°36′30″E/53,117500 30,608333_(2).jpg) Dwór Chmyzowskich w Starogrodzie przed 1918 rokiem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2337 |
| Kod pocztowy |
247181 |
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°07′03″N 30°36′30″E/53,117500 30,608333
| |
Starahrad (biał. Стараград; ros. Староград, Starograd; hist. Starogród, Starograd) – wieś na Białorusi, w rejonie kormańskim obwodu homelskiego, około 14 km na zachód od Kormy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dobra te należały do Rzeczypospolitej. Po I rozbiorze Polski w 1772 roku znalazły się na terenie Imperium Rosyjskiego. Pierwsza wzmianka o Starogrodzie pochodzi z 1847 roku[2]. W pierwszej połowie XIX wieku wieś należała do rodziny Chmyzowskich[3] albo Chmyżowskich[4]. W 1850 roku funkcjonował we wsi folusz, w 1874 roku działały 2 młyny, około 1890 roku w majątku należącym do Chmyzowskich funkcjonowała stajnia rozpłodowa (perszerony i rysaki)[3]. Pod koniec XIX wieku majątek przeszedł na własność rodziny Słuczanowskich herbu Trzy Gwiazdy i pozostał w ich władaniu do I wojny światowej.
Od 1917 roku Starogród znalazł się w ZSRR. W 1931 roku utworzono tu kołchoz, działał młyn wiatrakowy i kuźnia. W 1959 roku działał tu sowchoz „Starogradskij”
Od 1991 roku – na Białorusi. Jest siedzibą sielsowietu.
Dawny dwór[edytuj | edytuj kod]
Chmyżowscy wybudowali tu dwór prawdopodobnie w I połowie XIX wieku. Był to prostokątny, parterowy, jedenastoosiowy budynek wzniesiony na wysokiej podmurówce. Jego środkowa, pięcioosiowa część była piętrowa, z gankiem, w którym na dwóch parach kolumn opierał się duży balkon zwieńczony trójkątnym szczytem. Od strony ogrodu wybudowano w części centralnej duży, sześciokolumnowy portyk w wielkim porządku z podobnym szczytem. Wnętrza były ogrzewane przez piece kaflowe i murowane kominki. Dwór był otoczony krajobrazowym ogrodem z kilkoma starymi alejami lipowymi.
Dwór został najprawdopodobniej zniszczony w czasie I wojny światowej albo w czasie lub wkrótce po rewolucji październikowej.
Majątek w Starogrodzie jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Starogród na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-04-19].
- ↑ a b Starograd, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 252.
- ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 193–194, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).