Stefan Hahn
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: metrologia elektromagnetyczna, radioelektronika, radiokomunikacja | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1958 |
| Habilitacja |
1962 |
| Profesura |
1965 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stefan Ludwik Hahn (ur. 20 lutego 1921 w Poznaniu[1] zm. 13 sierpnia 2020[2] w Warszawie) – polski profesor nauk technicznych specjalizujący się w metrologii elektromagnetycznej, radioelektronice i radiokomunikacji[3]. Członek korespondent krajowy Polskiej Akademii Nauk od 1986 roku, członek rzeczywisty tej instytucji od 2002 roku[4]. Pracownik Instytutu Radioelektroniki i Technik Multimedialnych Politechniki Warszawskiej[4], członek Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Wydziału Nauk Technicznych PAN[3]. Absolwent Wydziału Elektrycznego PW (rocznik 1949)[3]. W 1958 uzyskał stopień doktora, cztery lata później habilitował się[5]. Stopień profesora nauk technicznych nadano mu w 1965 roku[3]. Opracował zestaw wysokostabilnych wzorców kwarcowych, które zostały wykorzystane w Radiostacji Centralnej w Raszynie i w Konstantynowie[5].
Powstaniec warszawski, żołnierz Służby Łączności w Wydziale Łączności Okręgu Warszawskiego AK o pseudonimach "Stefański" oraz "Stefan"[5][6][7].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Konrada Hahna, wyższego radcy w poznańskim starostwie krajowym (zm. 1935), oraz Anieli ze Smodlibowskich (zm. 1981)[8]. Do 1939 roku mieszkał z rodziną w Poznaniu. 1 września (w dniu wybuchu wojny) znalazł się w Warszawie, chcąc zdawać na Wydział Elektryczny miejscowej Politechniki. Egzamin jednak nie odbył się. Na początku października wrócił do Poznania, by niedługo później (wskutek przesiedlenia) na krótko zamieszkać w Częstochowie[7]. Po przeprowadzce do Warszawy pracował w fabryce aparatów elektrycznych Szpotańskiego oraz studiował w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Ukończył ją, uzyskując tym samym tytuł technika. Po zlikwidowaniu szkoły przez Niemców zatrudniono go w dziale produkującym radiostacje w zakładach Philipsa[6]. W 1942 roku wstąpił do Armii Krajowej, gdzie został szefem magazynu rezonatorów kwarcowych Wydziału Łączności Okręgu Warszawskiego AK. Magazyn ten zorganizował w swoim mieszkaniu przy ulicy Mokotowskiej 41/22[6].
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A21-3-8)[9].
Wybrane prace i publikacje[edytuj | edytuj kod]
Miał w swoim dorobku następujące prace, oraz publikacje[3][4]:
- Podstawy radiokomunikacji
- Rozkłady klasy Cohena sygnałów wielowymiarowych i ich zastosowania
- Wielowymiarowa analiza dyskryminacyjna w zastosowaniu do badania, w dziedzinie czasu, niestabilności elektrycznej serca
- Odporne i silnie zgodne metody i algorytmy identyfikacji sygnałów
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Uhonorowano go następującymi nagrodami i wyróżnieniami[4]:
- Zespołową Nagrodą Państwową pierwszego stopnia (1966),
- Zespołową Nagrodą Państwową drugiego stopnia (1972),
- Nagrodą Naukową Prezesa Rady Ministrów (1998),
- Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski,
- Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hahn Stefan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-08-17].
- ↑ Zmarł profesor Stefan L. Hahn. ire.pw.edu.pl. [dostęp 2020-08-18]. (pol.).
- ↑ a b c d e Prof. zw. dr hab. in Stefan Hahn, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-08-17].
- ↑ a b c d Stefan Hahn, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2019-08-17].
- ↑ a b c Stefan Hahn, [w:] Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych URSI [online], URSI [dostęp 2019-08-17].
- ↑ a b c Stefan Hahn, [w:] Powstańcze Biogramy [online], 1944.pl [dostęp 2019-08-17] (pol.).
- ↑ a b Stefan Hahn, [w:] Archiwum Historii Mówionej [online], 1944.pl [dostęp 2019-08-17] (pol.).
- ↑ Aniela Hahn, [w:] Nekrologi Warszawskie [online] [dostęp 2019-08-18] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze