Stefan Kruś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Kruś
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1926
Warszawa

Data i miejsce śmierci

17 lutego 2015
Warszawa

profesor nauk medycznych
Specjalność: patomorfologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1961

Habilitacja

1965

Profesura

1975

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1950–1986)

Stefan Kruś (ur. 20 czerwca 1926 w Warszawie, zm. 17 lutego 2015 tamże[1]) – polski patomorfolog, profesor medycyny w zakresie anatomii patologicznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława[2]. W czerwcu 1939 ukończył I klasę Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie. W czerwcu 1944 zdał maturę na tajnych kompletach w okupowanej Warszawie[3].

W lutym 1945 rozpoczął studia lekarskie na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1949. Podczas studiów pracował jako asystent (demonstrator) w Zakładzie Histologii (1946)[3]. Następnie był zatrudniony w Akademii Medycznej w Warszawie (do 1996) kolejno jako asystent, adiunkt, docent i profesor w Zakładzie Anatomii Patologicznej (od 1970 do emerytury jako jego kierownik). W latach 1956–1957 pracował w Szpitalu Polskim w Hamhynie w Korei Północnej, a w latach 1959–1960 był stypendystą Fundacji Rockefellera w Mount Sinai Hospital w Nowym Jorku. W 1961 uzyskał doktorat, w 1965 – stopień naukowy doktora habilitowanego, w 1975 – tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 (27 października) – zwyczajnego[4]. Był redaktorem naczelnym czasopisma „Medycyna Dydaktyka Wychowanie” - kwartalnika Akademii Medycznej w Warszawie[5].

Od chwili założenia w 1958 był członkiem Polskiego Towarzystwa Patologów (stale w jego władzach, prezes w latach 1971–1973 i 1979–1983), w 1995 został jego członkiem honorowym[6][7].

Kierownik specjalizacji I st. – 33 osób; II st. – 21 osób, promotor 10 przewodów doktorskich.

Grób profesora Stefana Krusia na cmentarzu Bródnowskim.

Zmarł w Warszawie, pochowany 23 lutego 2015 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 46C-5-26)[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Prace naukowe i dydaktyczne:

  • oryginalnych, przeważnie w zespołach – 74
  • poglądowych i popularnych – 20
  • kazuistycznych – 7

Prace oryginalne dotyczyły problemów klinicznych na styku z morfologicznymi.

Podręczniki[edytuj | edytuj kod]

Lista podręczników[9]:

  1. Anatomia patologiczna (1978, 1990),
  2. Patomorfologia kliniczna (wspólnie z Ewą Skrzypek-Fakhoury; 1996, 2005, 2007),
  3. Podstawy patomorfologii (wspólnie z Januszem Groniowskim; 1985, 1991),
  4. Guide for histopatologhical practice (1995)
  5. Patomorfologia dla stomatologów (1997, 2014 – wydanie II, poprawione i uzupełnione, wspólnie z Ewą Skrzypek),
  6. Patologia dla szkół pielęgniarstwa (2003)
  7. Guide and comments to histopathological classes (2004, 2006),
  8. Guide through pathomorphology for students who have enough time to think it over (1997),
  9. Launching-pad into the lifelong study of pathologic anatomy (2004, 2005),
  10. Patologia: podręcznik dla licencjackich studiów medycznych (2003, 2006).

Monografie dla patomorfologów i klinicystów[edytuj | edytuj kod]

  • Patomorfologia wątroby (1973, 1986)
  • Patomorfologia nerek (1973, 1986)
  • Patomorfologia serca (1972, 1974)

Prace naukowe – pod redakcją Stefana Krusia[edytuj | edytuj kod]

  • Anatomia patologiczna: podręcznik dla studentów medycyny (1978, 1980)
  • (z Januszem Groniowskim) Podstawy patomorfologii: podręcznik dla studentów medycyny (1984, 1985, 1991)
  • (z Ewą Skrzypek) Patomorfologia kliniczna, cz. 1, Patomorfologia ogólna (1986, 1990, 1993)
  • (z Ewą Skrzypek) Patomorfologia kliniczna, cz. 2, Patomorfologia narządowa (1987, 1993)
  • Patomorfologia kliniczna (1991, 1993)
  • (z Ewą Skrzypek-Fakhoury) Patomorfologia kliniczna: podręcznik dla studentów (1996, 2005)
  • Anatomia patologiczna: podręcznik dla studentów medycyny (2000, 2001)
  • (z Ewą Skrzypek-Fakhoury) Patomorfologia kliniczna (2007, 2011)

Publicystyka[edytuj | edytuj kod]

  • Dwadzieścia październikowych spotkań z anatomią patologiczną (1994, 1996)
  • Felietony przekorne (1992)
  • Felietonów przekornych zbiór drugi (1995)
  • Wykłady inauguracyjne z anatomii patologicznej: 1. 10. 1974 – 7. 10. 1996 (2010) (Spinoza)[10]
  • Wiecznym piórem – na przekór. 1 (2010) (Modlitwa Majmonidesa)
  • Wiecznym piórem – na przekór. 2 (2010)[11]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Nagrody Ministra Zdrowia: indywidualna I st. (1973), zespołowa I st. (1979, 1980)
  • Nagrody Rektorskie (10 – 1963–1978)
  • Tytuł Medicus Nobilis wraz z sygnetem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (2013[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nekrolog w Gazecie Wyborczej 19 lutego 2015.
  2. a b M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 301 „za wybitne zasługi dla rozwoju nauki i medycyny polskiej, za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  3. a b Profesor Stefan Kruś [online], Świat Lekarza, 1 grudnia 2014 [dostęp 2024-05-23] (pol.).
  4. Profesor Stefan Kruś. [dostęp 2014-12-01].
  5. „Medycyna Dydaktyka Wychowanie” Rok IX, Nr 1-4, Akademia Medyczna w Warszawie, Warszawa 1987 [dostęp 2024-05-23].
  6. Polskie Towarzystwo Patologów. [dostęp 2015-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-22)].
  7. Stefan Kruś [online], Teatr Anatomiczny, 6 października 2020 [dostęp 2024-05-23] (pol.).
  8. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-05-23].
  9. Biblioteki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
  10. Wykłady inauguracyjne z anatomii patologicznej. [dostęp 2015-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-22)].
  11. Wiecznym piórem – na przekór.
  12. M.P. z 2005 r. nr 65, poz. 899 „za wybitne zasługi w działalności naukowej i dydaktycznej”.
  13. Odznaczenia dla zasłużonych pracowników Akademii Medycznej w Warszawie [dostęp 2024-05-23].
  14. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
  15. Odznaczenia LAUDABILIS [online], Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza [dostęp 2024-05-23] (pol.).
  16. Medicus Nobilis. [dostęp 2015-01-22].