Swewlad I

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Swewlad I – legendarny władca Gotów i protoplasta dynastii południowosłowiańskiej. Miał trzech synów: Brusa, Totila i Ostroila, z których ten pierwszy, najstarszy, przejął władzę po śmierci ojca. Pozostali synowie, za radą Brusa, chcąc zdobyć sławę opuścili swą ziemię i podbili prowincję panońską, przejmując nad nią władzę[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.