Szkoła Obrony Przeciwgazowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkoła Obrony Przeciwgazowej
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Trauguttowo

Podległość

Centrum Wyszkolenia Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej

Szkoła Obrony Przeciwgazowejszkoła Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Szkoła Obrony Przeciwgazowej powstała w 1919 roku. Do 1937 stacjonowała w Warszawie potem w Trauguttowie[1].

Obsada personalna szkoły[edytuj | edytuj kod]

Komendanci szkoły
Obsada personalna szkoły w marcu 1939[2][a]
  • komendant – ppłk dypl. piech. Włodzimierz Scholze-Srokowski
  • adiutant – kpt. adm. (piech.) Stanisław Julian Bachurzewski
  • kier. ćwiczeń – mjr uzbr. Marian Józef Podolski
  • dyrektor nauk – ppłk uzbr. Henryk Bazylko
  • kier. taktyki – rtm. kaw. Jerzy Kern
  • wykładowca – mjr uzbr. inż. Stefan Stanisław Korolec
  • wykładowca – kpt. piech. Józef Stanisław Cwynar
  • wykładowca – kpt. br. panc. Włodzimierz I Gryczyński
  • wykładowca – kpt. art. Stanisław Leonard Zajączkowski
  • wykładowca – por. art. Stanisław Piłat
  • dowódca batalionu chemicznego – mjr uzbr. Roman Lipiński
  • dowódca 1 kompanii chemicznej – kpt. uzbr. Jan III Lipiński
  • dowódca plutonu – por. piech. Mieczysław Jan Bieleń †1940 Charków[4]
  • dowódca 2 kompanii chemicznej – kpt. piech. Franciszek Andrzej Mirosław Derejski
  • dowódca plutonu – por. piech. Czesław Henryk Hasiak
  • dowódca 3 kompanii chemicznej – kpt. piech. Leon Wyrzykowski
  • dowódca plutonu – por. piech. Jan Cichowski †1940 Charków[5]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]