Tadeusz Kamiński (podporucznik)
kapitan[1] | |
Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1923 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby |
1942–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Tadeusz Kamiński ps. „Miśko” (ur. 31 stycznia 1923 w Krośniewicach) – żołnierz[a][b] Armii Krajowej i Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari i Orderu Odrodzenia Polski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Antoniego (policjanta) i Rozalii z d. Muszała[2].
Od 1942 w szeregach Armii Krajowej. Od stycznia 1943 działał w Warszawie w oddziałach Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa Komendy Głównej AK[1]. Później także w składzie oddziałów partyzanckich Okręgu Warszawskiego i Okręgu Lubelskiego w stopniu starszego sierżanta[3]. Zaplanował i brał udział w akcji odbicia aresztowanych z aresztu śledczego w Skierniewicach (05.07.1943)[3][1]. Występował w roli łącznika do zadań specjalnych[1]. W 1944 aresztowany przez Gestapo w Kutnie podczas jednej z akcji i osadzony w więzieniu w Radogoszczu, z którego został zwolniony pod koniec 1944[c].
Od 3 lutego do listopada 1945 w szeregach Wojska Polskiego. Został aresztowany 16 lutego[1] przez NKWD i zmuszony do przyznania się do swojej przynależności do Armii Krajowej. W efekcie przyznania się został zwolniony z wojska 13 listopada 1945[1].
Ukończył studia i pracował w Generalnej Dyrekcji przedsiębiorstwa Energopol[3]. Mianowany podporucznikiem w 1975[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty od 1952 z Haliną z d. Kwiecień. Mieli córki: Annę (ur. 1953) i Danutę[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 30033 (06.09.1946)[3][1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Srebrny Krzyż Zasługi[1]
- Krzyż Walecznych[3]
- Krzyż Partyzancki[3][1]
- Krzyż Armii Krajowej[1]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945[1]
- Medal „Pro Memoria”[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szostak 2008 ↓, s. 98 podaje stopień kapitana.
- ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 43 podaje stopień podporucznika.
- ↑ Szostak 2008 ↓, s. 98 podaje że pozostał w więzieniu do momentu wyzwolenia w styczniu 1945.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Konspiracja 1939–1945, część 1 (redakcja naukowa Bogusław Polak). T. V. Koszalin: Wydaw. Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Jan Szostak: Zeszyty Historyczne – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari w kraju i na obczyźnie, część II – Wojenne i powojenne losy Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari (noty biograficzne). Warszawa: Stowarzyszenie–Klub Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2008. ISSN 1895–9482.
- Działacze polskiego podziemia 1939–1945
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Uczestnicy akcji bojowych polskiego podziemia w czasie II wojny światowej
- Urodzeni w 1923
- Żołnierze Armii Krajowej
- Żołnierze Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa
- Polscy stulatkowie