Tadeusz Król (podpułkownik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Król
„Dołęga”, „Gerwazy”, „Michał”
Ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1896
Lwów

Data i miejsce śmierci

17 października 1969
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1916–1947

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa
Ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty Legionów
4 Dywizja Strzelców
33 pułk piechoty
39 pułk piechoty
6 pułk piechoty
1 pułk piechoty
26 pułk piechoty
PKU Kalisz
178 pułk piechoty

Stanowiska

d-ca kompanii
kwatermistrz
komendant PKU
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Król (ur. 28 listopada 1896 we Lwowie, zm. 17 października 1969 w Krakowie) – oficer Legionów Polskich, Wojska Polskiego, Armii Krajowej oraz ludowego Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej oraz wojny z bolszewikami, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 listopada 1896 w rodzinie Wiktora i Marii ze Śliwińskich[1]. Uczęszczał do gimnazjum realnego, następnie Szkoły Handlowej we Lwowie, w której zdał egzamin maturalny. Od 1912 był członkiem I Polskiej Drużyny Strzeleckiej[2].

26 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[2]. Od marca 1915 jako żołnierz I batalionu 2 pułku piechoty Legionów. 26 maja 1915 został mianowany chorążym, a 1 kwietnia 1916 podporucznikiem[3]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, dowodził kompanią szturmową w Polskim Korpusie Posiłkowym. W lutym 1918, po bitwie pod Rarańczą, dołączył do II Korpusu Polskiego w Rosji. 11 maja tego roku w czasie bitwy pod Kaniowem „na czele 7 kompanii osłaniał odwrót oddziałów polskich /II KP/, za co otrzymał VM”[1][2].

Następnie w składzie 4 Dywizji Strzelców, później od maja 1919 już w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego wraz z 33 pułkiem piechoty brał udział w walkach na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

Służył także w 39 pułku piechoty, 6 pułku piechoty, 1 pułku piechoty i 26 pułku piechoty. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W kwietniu 1928 został przesunięty w 26 pp ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko kwatermistrza[5]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kalisz na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[6]. We wrześniu 1930 został przesunięty na stanowisko komendanta PKU Kalisz[7]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręg Korpusu Nr VII[8]. Od 15 sierpnia 1937 dowodził 18 Baonem Junackich Hufców Pracy w Poznaniu. 22 września 1939 dowodzony przez niego batalion Junackich Hufców Pracy został włączony w skład Zgrupowania „Brzoza”, a 28 września po reorganizacji oddziałów podległych gen. Franciszkowi Kleebergowi stał się I batalionem 178 pułku piechoty. On sam do 1 października dowodził 178 pp[9][2].

W czasie II wojny światowej w szeregach ZWZ i Armii Krajowej. Od lipca 1942 do stycznia 1945 w Inspektoracie częstochowskim należącym do Okręgu Radom-Kielce Armii Krajowej pod pseudonimami: „Dołęga”, „Gerwazy”, „Michał”[10][11]. W styczniu 1945 został mianowany podpułkownikiem[1]. Pod koniec 1945 żołnierz ludowego Wojska Polskiego. Zdemobilizowany w 1947. Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (sektor 1-12-16)[12].

Tadeusz Król był żonaty z Wilhelminą Marią Szczamówną (1898–1979), z którą miał troje dzieci[13]: Adama (1922–1992), Andrzeja (ur. 1923) i Zofię (ur. 1928).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 103.
  2. a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 15.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  9. Głowacki 1986 ↓, s. 253, 267, 378.
  10. Borzobohaty 1988 ↓, s. 254.
  11. Borzobohaty 1988 ↓, s. 456.
  12. Cmentarze Komunalne w Gdyni [online], gdynia.grobonet.com [dostęp 2022-10-19].
  13. Polak (red.) 1993 ↓, s. 104.
  14. Sitko 1928 ↓, s. 46.
  15. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]