Tadeusz Solecki

Tadeusz Leonard Albert Solecki
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1891 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1968 ; Kraków
Zawód, zajęcie	architekt, urzędnik, wykładowca akademicki

Tadeusz Leonard Albert Solecki herbu Ostoja (ur. 7 stycznia 1891 we Lwowie, zm. 20 kwietnia 1968 w Krakowie) – polski architekt, urzędnik oraz wykładowca akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Architektonicznego Politechniki Lwowskiej (1923). Przed II wojną światową pracował w lwowskim Urzędzie Nadzoru Budowlanego. Zajmował się również projektowaniem gmachów użyteczności publicznej oraz obiektów turystycznych. Według jego projektów zrealizowano m.in. budynek magistratu w Mościskach (1929), gmach Polskiego Towarzystwa Historycznego we Lwowie (1938) oraz schroniska turystyczne: w dolinie Świcy (1932), na Przełęczy Wyszkowskiej (1935), na Ruszczynie (1938) oraz w dolinie Mołody (1938).

Po wojnie przeniósł się z wraz z rodziną do Krakowa, gdzie wykładał w Katedrze Projektowania Architektury Przemysłowej Politechniki Krakowskiej. Od 1956 roku był również pracownikiem krakowskiego Biura Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego "Transprojekt". Był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, SARP (oddział lwowski przed 1939, oddział krakowski po 1945), pełnił również funkcję dyrektora SPB w Krakowie.

Jego żoną była Janina z Pazirskich, primo voto Błocka (1892-1946) - wdowa po malarzu Włodzimierzu Błockim^[1], z którego to małżeństwa urodził się Andrzej Solecki (1923-1994) - również architekt, profesor Akademii Rolniczej w Krakowie.

Został pochowany na krakowskim cmentarzu Rakowickim.