Telacanthura
| Telacanthura[1] | |||
| Mathews, 1918[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – kolcosternik łuskogardły (T. ussheri) na ilustracji autorstwa Johna Gerrarda Keulemansa z 1892 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Telacanthura | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Chaetura ussheri Sharpe, 1870 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Telacanthura – rodzaj ptaków z podrodziny jerzyków (Apodinae) w rodzinie jerzykowatych (Apodidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce Subsaharyjskiej[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 14–17 cm; masa ciała 33–52 g[3].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Telacanthura: gr. τελος telos „zakończony, koniec”; ακανθα akantha „cierń”, od ακη akē „punkt”; ουρα oura „ogon”[4].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Telacanthura ussheri (Sharpe, 1870) – kolcosternik łuskogardły
- Telacanthura melanopygia (Chapin, 1915) – kolcosternik czarny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Telacanthura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ G.M. Mathews: The birds of Australia. Cz. 7. London: H.F. & G. Witherby, 1918–1919, s. 264. (ang.).
- ↑ a b P. Chantler: Family Apodidae (Swifts). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 5: Barn-owls to Hummingbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 1999, s. 438. ISBN 84-87334-25-3. (ang.).
- ↑ Telacanthura, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-17] (ang.), [archiwum].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Chaeturini Bonaparte, 1857 (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-27].