Teodozy Brodowicz
| archiprezbiter katedry łuckiej oficjał katedry łuckiej eklezjarcha katedry łuckiej | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data śmierci |
22 maja 1803 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
Teodozy Brodowicz herbu Ostoja (zm. 22 maja 1803) – kapłan świecki rytu greckiego, archiprezbiter i oficjał katedry łuckiej, wikariusz unicki, pamiętnikarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Teodozy Brodowicz należał do rodu pieczętującego się herbem Ostoja[1][2]. Był synem Elizeusza i Fewrony z Parnickich małżonków Brodowiczów[3]. Polskę uważał za Ojczyznę swoją, pisał po polsku, popierał powstanie Tadeusza Kościuszki. W roku 1775 był eklezjarchą katedralnym łuckim. Od 1777 roku pełnił funkcje proboszcza cerkwi św. Dymitra w Łucku i kustosza grecko-katolickiej kapituły katedralnej. Następnie został archiprezbiterem i oficjałem katedry łuckiej. Brał czynny udział w rozruchach na Wołyńu w 1789 roku, co stało się przyczyną pozbawienia go funkcji oficjała. W połowie roku 1797 arcybp połocki Herakliusz Lisowski mianował go delegatem do spraw księży unickich na Wołyniu. Zmarł 22 maja 1803 roku[4][1]. Teodozy Brodowicz jest autorem m.in. znanego dzieła „Widok przemocy na słabą niewinność srogo wywartej roku 1789“, które zostało wydane we Lwowie w roku 1861[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J. Skruteń, Brodowicz Teodozy, [w:] „Polski Słownik Biograficzny“, t. II, s. 444.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. I, s. 392.
- ↑ Państwowe Archiwum Obwodu Żytomierskiego, Wywód rodowitości szlacheckiej urodzonych Brodowiczów, zespół 146, inw. 1, sprawa 337A, s. 441-443v.
- ↑ M. Banaszak, Brodowicz Teodozy (zm. 1803) prałat kapituły łuckiej ob. gr.-kat., pamiętnikarz, [w:] „Słownik polskich teologów katolickich“, Warszawa 1981, t. I, s. 213-214.
- ↑ E. Maliszewski, Bibljografja pamiętników polskich i Polski dotyczących, Warszawa 1928, s. 72.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Skruteń, Brodowicz Teodozy, [w:] „Polski Słownik Biograficzny“, t. II, s. 444.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej,Warszawa 1904-1931, t. I, s. 392.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. II, str. 126.
- E. Likowski, Dzieje Kościoła unickiego na Litwie i Rusi w XVIII i XIX wieku uważane głównie ze względu na przyczyny jego upadku. Cz. 1., s. 234-235.
- Encyklopedia historii Ukrainy, Kijów 2003, t. I, s. 380.
- M. Banaszak, Brodowicz Teodozy (zm. 1803) prałat kapituły łuckiej ob. gr.-kat., pamiętnikarz, [w:] „Słownik polskich teologów katolickich“, Warszawa 1981, t. I, s. 213-214.
- Państwowe Archiwum Obwodu Żytomierskiego, Wywód rodowitości szlacheckiej urodzonych Brodowiczów, zespół 146, inw. 1, sprawa 337A, s. 441-443v.
- AGAD, Korespondencja Kajetana Ghigiottiego, sygn.: 114.