Przejdź do zawartości

Terry Bouhraoua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Terry Bouhraoua
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1987
Bonneval

Wzrost

169 cm[1]

Masa ciała

65 kg[1]

Rugby union
Pozycja

łącznik młyna

Kariera juniorska
Lata Zespół
2004–2005 Brive
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2005–2009 Stade Français[2] 23 (0)
2009–2010 Béziers[2] 13 (35)
Reprezentacja narodowa
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2006  Francja U-19
2007  Francja U-21
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2009–  Francja
Multimedia w Wikimedia Commons

Terry Bouhraoua (wym. [tɛ.ˌʁi.bu.ʁa.ˈwa], ur. 26 sierpnia 1987[1] w Bonneval[3][4][5]) – francuski rugbysta algierskiego pochodzenia występujący na pozycji łącznika młyna. Reprezentant Francji w rugby 7, mistrz Europy, uczestnik Pucharu Świata 2013 i Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Po występach w lokalnych drużynach młodzieżowych, Bouhraoua w 2004 roku dołączył do zespołu Brive[6]. Swoją karierę seniorską rozpoczął rok później w ekipie Stade Français[7]. W pierwszych dwóch sezonach w Top 14 występował jedynie okazjonalnie, w sześciu spotkaniach zagrał przez niewiele ponad 100 minut[2]. W 2007 roku był członkiem drużyny, która sięgnęła po mistrzostwo Francji[8]. W kolejnym sezonie otrzymał nieco więcej okazji do zaprezentowania swoich umiejętności, jednak nigdy nie przebił się na stałe do wyjściowego składu paryskiej ekipy[2]. W sezonie 2008/2009 odgrywał ważną rolę w drużynie Espoirs („Nadziei”) czyli zespole do lat 23[9]. Kolejny rok spędził w lidze Fédérale 1 (trzeci poziom rozgrywek) w drużynie Béziers[2][4][6][10].

W międzyczasie występował także w młodzieżowych reprezentacjach Francji[11][12] – z ekipą do lat 19 uczestniczył nawet w mistrzostwach świata w 2006 roku[11]

W 2010 roku Bouhraoua otrzymał zaproszenie od Frédérica Pomarela, ówczesnego trenera kadry „siódemek” do drużyny narodowej[4][13]. Terry podpisał wówczas profesjonalny kontrakt z francuską federacją, stając się pierwszym zawodnikiem odmiany siedmioosobowej, który otrzymał taką sposobność[6][7]. Zadebiutował w turnieju w Dubaju w grudniu tego samego roku[1] i wkrótce został centralną postacią reprezentacji budowanej z myślą o igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku[13]. Oprócz regularnych występów w Sevens World Series, w 2013 roku uczestniczył w Pucharze Świata w Rugby 7, który rozgrywano na moskiewskich Łużnikach. Trójkolorowi odpadli w ćwierćfinale głównego konkursu i zajęli ex aequo piąte miejsce[14]. W 2014 roku Francuzi wywalczyli tytuł mistrzów Europy, zwyciężając w trzech spośród czterech turniejów z serii Grand Prix organizowanych przez FIRA-AER[15]. Francuzi obronili tytuł rok później, kiedy wygrali wszystkie trzy rundy, zaś Bouhraoua został najlepiej punktującym zawodnikiem zawodów[16].

W tym samym roku po zakończeniu kariery reprezentacyjnej przez Vincenta Deniau, Bouhraoua został mianowany nowym kapitanem reprezentacji[6][7]. Funkcję tę pełnił również podczas turnieju olimpijskiego[17]. Choć w Brazylii Francuzi zajęli dopiero siódmą lokatę[18], Bouhraoua indywidualnie był najlepszy pod względem liczby zdobytych punktów[19].

Wobec plotek łączących go z powrotem do odmiany piętnastoosobowej (mówiło się o zainteresowaniu Grenoble)[20], zawodnik w połowie 2016 roku oświadczył, że nie wyklucza takiego posunięcia, jednak wcześniej niż po upływie kolejnego roku[5] (ówczesny kontrakt z FFR obowiązywał do 2017 roku)[20].

Styl gry[edytuj | edytuj kod]

Bouhraoua zasłynął jako gracz przebojowy, bazujący na swoim sprycie, zwinności i szybkości. Także z uwagi na jego niewielki wzrost, rywalom trudno jest powstrzymać Francuza, dzięki czemu znaczną część jego akcji kończy zdobyciem punktów[4][6][7].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Klubowe (rugby piętnastoosobowe)
Reprezentacyjne (rugby siedmioosobowe)

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Dwaj bracia Terry’ego – starszy Boris i młodszy Lou – także związali się z rugby. Na poziomie młodzieżowym reprezentowali Francję, zaś następnie trafili do dorosłej reprezentacji Algierii[3]. Cała trójka uprawniona była do występów w barwach tego północnoafrykańskiego kraju, ponieważ ich dziadek Brahim wywodzi się z Suk al-Isnajn w prowincji Bidżaja[3][21].

W wywiadach prasowych Bouhraoua nierzadko opowiadał o swoim zamiłowaniu do szeroko pojętej sztuki: muzyki, kina, teatru. Zainteresowania te znalazły także przełożenie na wygląd Francuza – początkowo uwagę zwracał długimi dredami, później zaś pokaźną brodą i tatuażami pokrywającymi obie ręce[6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Fiches de joueurs | Bouhraoua Terry. Fédération Française de Rugby. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (fr.).
  2. ↑ a b c d e Player statistics Bouhraoua Terry - club stats. It’s Rugby. [dostęp 2016-09-05]. (ang.).
  3. ↑ a b c L’incroyable destin des trois frères Bouhraoua. La Gazette du Fennec, 2015-12-27. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-04)]. (fr.).
  4. ↑ a b c d Agence France Presse: JO-2016/Rugby à VII: France: Bouhraoua, à l’image des siens. [w:] Libération [on-line]. 2016-09-09. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (fr.).
  5. ↑ a b Terry Bouhraoua, de Bonneval, capitaine de l’équipe de France de rugby à 7 aux J.O.. [w:] L’Echo Republicain [on-line]. 2016-07-21. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (fr.).
  6. ↑ a b c d e f Lucas Vola: [Portrait VII masculin 10/13 Bouhraoua, capitaine flamme]. [w:] Midi olympique [on-line]. 2016-08-02. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (fr.).
  7. ↑ a b c d e Bruno Poussard: Sevens - Astérix, rock ‘n’ roll et leader de jeu, voici Terry Bouhraoua. [w:] Rugbyrama [on-line]. Eurosport. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-18)]. (fr.).
  8. ↑ a b Stade de France, Saint Denis, 9 juin 2007. Ligue National de Rugby. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-29)]. (fr.).
  9. ↑ Les Espoirs en demi-finale. Stade Français, 2009-05-04. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)]. (fr.).
  10. ↑ Big names lured by power of the euro. ESPN Scrum, 2009-08-06. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (ang.).
  11. ↑ a b Championnat du monde U19. Fédération Française de Rugby, 2006-06-15. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-21)]. (fr.).
  12. ↑ Bouhraoua et Weber en - 21. Stade Français. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (fr.).
  13. ↑ a b Terry Bouhraoua: Satisfaction of a job well done. World Rugby, 2015-07-21. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (ang.).
  14. ↑ France. [w:] Rugby World Cup Sevens 2013 [on-line]. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (ang.).
  15. ↑ a b 2014 Men GPS. FIRA-AER. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-24)]. (ang.).
  16. ↑ a b 2015 Grand Prix Series. Rugby Europe. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-02)]. (ang.).
  17. ↑ France 7 : La liste pour les Jeux Olympiques. Fédération Française de Rugby, 2016-07-13. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)]. (fr.).
  18. ↑ France 7 : Rio Jour 3. Fédération Française de Rugby, 2016-08-11. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-18)]. (fr.).
  19. ↑ Thibault Perrin: Terry Bouhraoua meilleur marqueur, Damien Cler met un terme à sa carriére. Le Rugbynistère, 2016-08-12. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-06)]. (fr.).
  20. ↑ a b Grenoble: la piste Terry Bouhraoua. [w:] L’Équipe [on-line]. 2016-02-23. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-17)]. (fr.).
  21. ↑ Riwan Demay: Boris Bouhraoua, le premier international algérien à jouer en Nouvelle-Zélande. Le Rugbynistère, 2014-06-30. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-19)]. (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Terry_Bouhraoua&oldid=65188729”