Tocznikowate
.jpg) Owocniki pucharka źdźbłowego na łodyżce rośliny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina |
tocznikowate |
| Nazwa systematyczna | |
| Helotiaceae Rehm Rabenh. Krypt.-Fl., Edn 2 (Leipzig) 1.3(lief. 37): 647 (1892)[1] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Helotium Pers. 1801 | |
.JPG)
Tocznikowate (Helotiaceae Rehm) – rodzina grzybów z rzędu tocznikowców (Helotiales)[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Są saprotrofami lub pasożytami roślin. Owocniki typu apotecjum, kubkowate, talerzowate, lub główkowate, siedzące lub na trzonkach. Zewnętrzna ich warstwa zbudowana jest z komórek szklistych, rzadko brązowych pryzmatoidalnych lub wielokątnych, wewnętrzna z komórek szklistych lub żółtawych. Worki 4–8–zarodnikowe, cylindryczno-wrzecionowate, amyloidalne, rzadko nieamyloidalne, czasami powstające z pastorałek. Askospory elipsoidalne, wrzecionowate lub nitkowate, z 1–3 przegrodami i ornamentowaną powierzchnią. Anamorfy typu hyphomycetes, tworzące sporodochia lub synnemy. Makrokonidia szkliste, nitkowate lub typu staurokonidium, ciemnobrązowe, powstające pojedynczo lub w łańcuchach. Mikrokonidia powstają na fialidach, są wielokonórkowe, rzadko pigmentowane[3].
Helotiaceae to jedna z największych rodzin w klasie Leotiomycetes i bardzo kontrowersyjna filogenetycznie. Wiele zaliczanych do niej rodzajów zostało przeniesione do innych rodzin, prawdopodobnie nadal jednak nie jest monofiletyczna i dokładne ustalenie filogenezy zaliczanych do niej rodzajów wymaga dalszych badań[3].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Helotiaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Według aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Dictionary of the Fungi do rodziny tej należą rodzaje:
- Ascoconidium Seaver 1942
- Bisporella Sacc. 1884 – dwuzarodniczka
- Brackelia Zhurb. 2017
- Bryoscyphus Spooner 1984
- Calycella (Sacc.) Sacc. 1889
- Calyptellopsis Svrcek 1986
- Cyathicula De Not. 1863
- Dicephalospora Spooner 1987
- Dimorphospora Tubaki 1958
- Endoscypha Syd. 1924
- Eubelonis Höhn. 1926
- Glarea Bills & Paláez 1999
- Gloeotinia M. Wilson, Noble & E.G. Gray 1954
- Helicodendron Peyronel 1918
- Hispidula P.R. Johnst. 2003
- Hymenoscyphus Gray 1821 – pucharek
- Hymenotorrendiella P.R. Johnst., Baral & R. Galán 2014
- Kukwaea Suija, Motiej. & Zhurb. 2020
- Lambertellinia Korf & Lizon 1994
- Mytilodiscus Kropp & S.E. Carp. 1984
- Phaeohelotium Kanouse 1935
- Pithyella Boud. 1885
- Poculopsis Kirschst. 1935
- Pseudohelotium Fuckel 1870
- Pseudoniptera Velen. 1947
- Rehmiomyces Henn. 1904
- Roesleria Thüm. & Pass. 1877
- Roeslerina Redhead 1985
- Sageria A. Funk 1975
- Sphaeropeziella P. Karst. 1885
- Symphyosira Preuss 1853
- Symphyosirinia E.A. Ellis 1956
- Tatraea Svrcek 1993
- Xylogramma Wallr. 1833[2].
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-10] (ang.).
- ↑ a b CABI databases [online] [dostęp 2020-12-10] (ang.).
- ↑ a b Ekanayaka A.H i inni, Preliminary classification of Leotiomycetes [online], Mycosphere 10(1): 310–489(2019) [dostęp 2020-12-13] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2017-10-20] (ang.).