Tomasz August Popławski
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1878 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 września 1944 |
Senator III kadencji (II RP) | |
Okres |
od 1930 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Tomasz August Feliks Popławski, ps.Jan Rogala, Jan Szczęsny Rogala (ur. 30 sierpnia 1878 w Łysołajach, zm. 11 września 1944 w Warszawie[1]) – ziemianin, działacz społeczny, prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, senator III kadencji II RP.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Ludwika i Wandy z Zylińskich. Szkołę średnią ukończył w Kielcach, studiował matematykę, ale przeniósł się na Wydział Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, który skończył w 1901. Uzupełniał wiedzę studiując ekonomie polityczna i nauki humanistyczne. W Heidelbergu uzyskał stopień magistra filozofii. Po powrocie od 1904 zajmował się swoim majątkiem ziemskim w Łysołajach. Rozbudował pałac, budynki gospodarcze, mieszkania dla służby folwarcznej), założył gorzelnię. On też zmienił skromną, wiejską siedzibę w rezydencję – pałac otoczony wspaniałym parkiem[2]. W 1916 wszedł do władz Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego będąc w latach 1921–1925 prezesem Zarządu Głównego, a w latach 1930–1939 prezesem Komitetu. W latach 1914–1917 był redaktorem naczelnym i wydawcą miesięcznika „Sfinks”. Był autorem monografii Długotrwały kredyt ziemski w Prusach i Królestwie Polskim Od 1 grudnia 1925 do maja 1926 pełnił funkcję wiceministra skarbu. W czerwcu 1926 wszedł w skład zarządu oddziału warszawskiego Stronnictwa Prawicy Narodowej, w listopadzie wybrany wiceprezesem oddziału. W listopadzie 1930 został wybrany senatorem z list Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem w okręgu lubelskim. W 1936 został członkiem zarządu Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich.
W latach 1927–1928 opublikował jako Jan Rogala trzytomową powieść pod wspólnym tytułem Próba ognia. Jej tłem jest życie polityczne i społeczne odbudowującej się w latach dwudziestych Polski. Pierwszy tom Zarzewie miał w pierwszym roku trzy wydania, kolejne Płomień i Odkupienie – po dwa. Recenzent „Wiadomości Literackich” za najciekawszą część powieści uznał pamiętnik, prawdopodobnie autentyczny, z pierwszej wojny światowej, momentu narodzin niepodległej Polski. W 1939 ufundował dla Polskiej Akademii Literatury doroczną nagrodę za dzieło napisane wyróżniającą się, piękną polszczyzną.
Do swojego mieszkania w Warszawie przy ulicy Moniuszki 6 przywiózł cenne zbiory z dworu w Łysołajach – meble gdańskie, obrazy mistrzów włoskich, flamandzkich i holenderskich, starą porcelanę, rękopisy. Wszystko to przepadło podczas powstania warszawskiego. Popławski zginął we wrześniu prawdopodobnie 11 września 1944 w śródmieściu Warszawy, w nieznanych okolicznościach[3]. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 66-4-7)[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[5]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tomasz August Popławski na liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego
- ↑ Łysołaje pałac Popławskich
- ↑ Stanisław Konarski, Tomasz August Feliks Popławski [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXVII wyd. 1982–1983, s.605.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JOANNA POPŁAWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19] .
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi na polu organizacji Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie” - jako dr August Popławski.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Tomasza Augusta Popławskiego w bibliotece Polona
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
- Działacze ziemiańscy II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Ofiary cywilne w powstaniu warszawskim
- Polacy – Kawalerowie Legii Honorowej
- Politycy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem
- Politycy Stronnictwa Prawicy Narodowej
- Senatorowie III kadencji (1930–1935)
- Upamiętnieni symbolicznym grobem na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1878
- Urzędnicy Ministerstwa Skarbu II Rzeczypospolitej
- Wiceministrowie II Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1944