Tragedia na Estadio Nacional
 Wejście na Estadio Nacional od strony zachodniej, 2011 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
24 maja 1964 |
| Liczba zabitych |
328 osób |
| Liczba rannych |
ponad 500 osób |
| Typ ataku | |
Położenie na mapie Peru  | |
 12°04′02,2″S 77°02′01,4″W/-12,067278 -77,033722
| |
Tragedia na Estadio Nacional, znana również jako tragedia w Limie lub rzeź w Limie – nazwa wydarzeń, które miały miejsce 24 maja 1964 roku na Stadionie Narodowym w Limie podczas meczu młodzieżowych reprezentacji Peru i Argentyny, rozegranego w ramach kwalifikacji do olimpijskiego turnieju piłki nożnej w Tokio[1].
Urugwajski sędzia Ángel Eduardo Pazos nie uznał wtedy bramki wyrównującej dla Peruwiańczyków[2]. Oburzeni kibice wtargnęli więc na murawę, doszło także do starć z policją[1]. Jest to jak dotąd największa tragedia w historii piłki nożnej[2][3].
Tło[edytuj | edytuj kod]
24 maja 1964 roku drużyna Peru gościła Argentynę na Estadio Nacional w stolicy kraju, Limie. Mecz rundy kwalifikacyjnej do turnieju piłkarskiego, który odbył się w ramach igrzysk olimpijskich w Tokio był postrzegany jako kluczowy dla Peru, zajmującego wówczas drugie miejsce w tabeli strefy CONMEBOL. W ostatnim meczu Peruwiańczycy mieli zmierzyć się z Brazylią. Mecz przyciągnął na stadion 53 000 widzów[4].
Przebieg wydarzeń[edytuj | edytuj kod]
Od 60 minuty meczu po bramce Manfrediego Argentyna prowadziła 1:0[1]. W 85 minucie (na pięć minut przed końcem) Peru wyrównało, lecz sędziujący to spotkanie Urugwajczyk Ángel Eduardo Pazos nie uznał gola[1]. Ta decyzja rozjuszyła kibiców gospodarzy i spowodowała ich wtargnięcie na boisko. Mecz ostatecznie odwołano, a peruwiańska policja użyła gazu łzawiącego[5]. Miało to uniemożliwić kolejnym kibicom wbiegnięcie na plac gry. Spowodowało to jednak masową panikę[6][7].
Następstwa[edytuj | edytuj kod]
Oficjalna statystyka zmarłych w wyniku tragedii waha się między 328 a 350 osób, dane mogą być jednak niedoszacowane[3][8]. Nawet taka liczba jest jednak wyższa niż ostateczny bilans ofiar tragedii na Hillsborough, tragedii na Heysel czy tragedii na Ibrox Park z 1902 roku. W następstwie tej katastrofy rząd ogłosił siedmiodniową żałobę narodową, flagi narodowe opuszczono do połowy masztów[4]. Podjęto decyzję o zmniejszeniu pojemności stadionu z 53 000 do 42 000 miejsc, choć później została ona zwiększona do 47 000 z uwagi na rozgrywki o Copa América w 2004 roku[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Games of the XVIII. Olympiad - Football Qualifying Tournament [online], www.rsssf.com [dostęp 2020-08-16].
- ↑ a b Zginęło ponad 300 kibiców. To była największa tragedia w historii futbolu [online], sportowefakty.wp.pl, 24 maja 2017 [dostęp 2020-08-16] (pol.).
- ↑ a b Piers Edwards, The world's worst stadium disaster, „BBC News”, 23 maja 2014 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ a b The Estadio Nacional Disaster 1964 - 328 fans are crushed to death in footballs worst stadium disater [online], www.football-stadiums.co.uk [dostęp 2020-08-16].
- ↑ La tragedia de Lima, el horror que dejó más de 300 muertos [online], Líbero [dostęp 2020-08-16] (hiszp.).
- ↑ Football's worst tragedies [online], 12 kwietnia 2001 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ a b Angela Espinoza, Aniversario 45 de la tragedia en el Estadio Nacional de Lima [online], RPP, 24 maja 2009 [dostęp 2020-08-16] (hiszp.).
- ↑ Anioł Śmierci i rzeź w Limie [online], www.rp.pl [dostęp 2020-08-16] (pol.).