Twierdzenie Schwedlera-Żurawskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie to jest prostym wnioskiem z ogólnych równań Kirchhoffa, obowiązującym dla przypadku szczególnego w postaci płasko zginanego pręta o osi prostoliniowej. Wniosek ten ma postać równań

(1)

w których oznaczono przez

– moment zginający,
– siłę poprzeczną,
– obciążenie ciągłe,
– współrzędną punktu na osi pręta.

Wielkości mają w przekroju wartości dodatnie, gdy zwroty ich wektorów są zgodne z kierunkami odpowiednich wersorów osi prawoskrętnego układu współrzędnych związanego z tym przekrojem. Pręt jest zginany w płaszczyźnie

Wartości sił otrzymuje się w wyniku redukcji obciążenia działającego na lewo od przekroju do środka ciężkości tego przekroju.

W literaturze często spotyka się inną postać[1][2] równań (1)

(2)

Ta zmiana wynika z innego kryterium znakowania wielkości i

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. Piechnik, Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa-Kraków 1980.
  2. N.M. Bielajew, Wytrzymałość materiałów, Wyd. MON, Warszawa 1954.