U-55 (1939)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
2 listopada 1938 |
| Wodowanie |
19 października 1939 |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby |
21 listopada 1939 |
| Zatopiony |
30 stycznia 1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
na powierzchni 753 t |
| Długość |
66,5 m |
| Szerokość |
6,2 m |
| Zanurzenie |
4,74 m |
| Napęd | |
| na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość |
na powierzchni 17,8 w. |
| Zasięg |
na powierzchni 9700 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 33 min TMB lub 22 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga |
44 |
U-55 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1939 roku. Jedynym dowódcą był Kptlt. Werner Heidel.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Podczas II wojny światowej odbył jeden, 15 dniowy patrol bojowy, podczas którego zatopił 6 statków o łącznym tonażu 15.853 BRT, m.in. 30 stycznia 1940 roku brytyjski zbiornikowiec „Vaclite” (5026 BRT) i grecki frachtowiec „Keramiai” (5085 BRT).
Zatopiony przez własną załogę 30 stycznia 1940 roku na południowy zachód od wyspy Scilly na pozycji 48°37′00″N 7°48′00″W/48,616667 -7,800000 w efekcie uszkodzeń odniesionych po atakach slupa HMS „Fowey”, niszczycieli: brytyjskiego HMS „Whitshed” i francuskich „Valmy” i „Guépard” oraz łodzi latającej Short Sunderland z 228. Dywizjonu RAF (Coastal Command). Z U-55 uratowano 41 rozbitków, jedyną ofiarą był dowódca Werner Heidel, który prawdopodobnie postanowił zginąć z okrętem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów [T. 1], Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3.
- www.uboat.net: U-55. [dostęp 2008-10-30]. (ang.).
.svg){kind=small}