UK Championship 2010

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
UK Championship
2009 2010 2011
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Anglia Telford International Centre, Telford

Zwycięzca

Szkocja John Higgins

II miejsce

Walia Mark J. Williams

Najwyższy break

143 Anglia Mark Joyce

Rozegrane mecze

31

12BET.com UK Championship 2010 – trzeci turniej rankingowy sezonu snookerowego 2010/2011. W dniach 4–12 grudnia 2010 roku miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Telford International Centre w Telford.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Ding Junhui, który przegrał w meczu II rundy z Markiem Allenem 8:9.

W finale powracający po sześciomiesięcznym zawieszeniu John Higgins pokonał Marka Williamsa 10-9. Dla Szkota był to 22. tytuł w karierze zdobyty w turnieju rankingowym, a zarazem trzeci w UK Championship (poprzednio w 1998 i 2000).

W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Finansowe[edytuj | edytuj kod]

  • Zwycięzca: £100 000
  • II miejsce: £46 000
  • Półfinalista: £23 250
  • Ćwierćfinalista: £16 450
  • Ostatnia 16: £12 050
  • Ostatnia 32: £8 750
  • Ostatnia 48: £5 500
  • Ostatnia 64: £2 300
  • Najwyższy break kwalifikacji: £500
  • Najwyższy break w fazie zasadniczej turnieju: £5 000
  • Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
  • Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: £25 000


Łączna pula nagród: £625 000

Rankingowe[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy odpadający w swoim pierwszym meczu otrzymują połowę punktów (liczba podana w nawiasach).

  • Zwycięzca: 8 000
  • II miejsce: 6 400
  • Półfinalista: 5 120
  • Ćwierćfinalista: 4 000
  • Ostatnia 16: 3040
  • Ostatnia 32: 2240 (1120)
  • Ostatnia 48: 1840 (920)
  • Ostatnia 64: 1440 (720)
  • Ostatnia 80: 1040 (520)
  • Ostatnia 96: 640 (320)

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej (według nowych przepisów od obecnego sezonu aktualizowanego przed UK Championship):

  1. Ding Junhui (obrońca tytułu)
  2. Australia Neil Robertson
  3. Anglia Allister Carter
  4. Szkocja John Higgins MBE
  5. Walia Mark J. Williams MBE
  6. Szkocja Stephen Maguire
  7. Anglia Ronnie O’Sullivan
  8. Anglia Shaun Murphy
  1. Anglia Mark Selby
  2. Szkocja Stephen Hendry MBE
  3. Szkocja Graeme Dott
  4. Irlandia Północna Mark Allen
  5. Anglia Peter Ebdon
  6. Anglia Jamie Cope
  7. Anglia Mark King
  8. Hongkong Marco Fu

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W nawiasie podano miejsce w oficjalnym rankingu:

Sędziowie[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

  • Patrick Wallace awansował do fazy głównej turnieju rankingowego po raz pierwszy od sześciu lat.
  • Sędzia Paul Collier wrócił do prowadzenia meczów turniejów rankingowych po pięciu latach przerwy (w tym czasie wskutek nieporozumień na tle finansowym ze Światową Federacją Snookera i Bilarda Angielskiego prowadził wyłącznie mecze organizowanej przez Barry’ego Hearna, Światowej Ligi Snookera).

Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja będzie uzupełniana w trakcie trwania turnieju

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

  Pierwsza Runda (Do 9 frame’ów) Druga Runda (Do 9 frame’ów) Ćwierćfinały (Do 9 frame’ów) Półfinały (Do 9 frame’ów) Finał (Do 10 frame’ów)
                                               
 Ding Junhui 9  
Walia  Matthew Stevens 4  
   Ding Junhui 8  
  Irlandia Północna  Mark Allen 9  
Irlandia Północna  Mark Allen 9
Anglia  Tom Ford 5  
  Irlandia Północna  Mark Allen 9  
  Anglia  Stuart Bingham 7  
Hongkong  Marco Fu 9  
Anglia  Barry Hawkins 7  
  Hongkong  Marco Fu 2
  Anglia  Stuart Bingham 9  
Anglia  Ronnie O’Sullivan 6
Anglia  Stuart Bingham 9  
  Irlandia Północna  Mark Allen 5  
  Szkocja  John Higgins 9  
Szkocja  Stephen Maguire 9  
Irlandia  Ken Doherty 6  
  Szkocja  Stephen Maguire 9
  Anglia  Mark Selby 7  
Anglia  Mark Selby 9
Anglia  Ricky Walden 6  
  Szkocja  Stephen Maguire 7
  Szkocja  John Higgins 9  
Szkocja  Graeme Dott 9  
Anglia  Martin Gould 5  
  Szkocja  Graeme Dott 8
  Szkocja  John Higgins 9  
Szkocja  John Higgins 9
Anglia  Stephen Lee 6  
Szkocja  John Higgins 10
Walia  Mark J. Williams 9
Anglia  Allister Carter 6  
Anglia  Mark Joyce 9  
  Anglia  Mark Joyce 9  
  Anglia  Judd Trump 7  
Anglia  Jamie Cope 6
Anglia  Judd Trump 9  
  Anglia  Mark Joyce 7  
  Walia  Mark J. Williams 9  
Szkocja  Stephen Hendry 9  
Anglia  Jimmy White 8  
  Szkocja  Stephen Hendry 6
  Walia  Mark J. Williams 9  
Walia  Mark J. Williams 9
Anglia  Mark Davis 3  
  Walia  Mark J. Williams 9
  Anglia  Shaun Murphy 8  
Anglia  Shaun Murphy 9  
Irlandia Północna  Patrick Wallace 5  
  Anglia  Shaun Murphy 9
  Walia  Ryan Day 8  
Anglia  Mark King 8
Walia  Ryan Day 9  
  Anglia  Shaun Murphy 9
  Australia  Neil Robertson 7  
Anglia  Peter Ebdon 7  
Anglia  Andrew Higginson 9  
  Anglia  Andrew Higginson 5
  Australia  Neil Robertson 9  
Australia  Neil Robertson 9
Anglia  Rory McLeod 1  

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 10 frame’ów
Telford International Centre, Telford, Anglia, 12 grudnia 2010. Sędzia: Anglia Brendan Moore
Szkocja John Higgins
10-9 Walia Mark J. Williams
Sesja południowa: 0-88(83), 78-1, 26-67, 45-65(65), 66(66)-60(55), 34-76, 17-66, 0-85(85)
Sesja wieczorna: 3-55, 90(90)-, 94(94)-43, 45-85(70), 135(105)-0, 16-63, 68-31, 110(76)-0, 71-69(61), 64(52)-28, 81(66)-46
105 Najwyższy break 85
1 Breaki stupunktowe 0
5 Breaki 50-punktowe 4

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego[edytuj | edytuj kod]

Statystyki turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 19 59,38%
Szkocja Szkocja 4 12,50%
Walia Walia 3 9,38%
Irlandia Północna Irlandia Północna 2 6,25%
Chiny 1 3,13%
Australia Australia 1 3,13%
Hongkong Hongkong 1 3,13%
Irlandia Irlandia 1 3,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 233 (272)
  • Średnia liczba partii w meczu: 14,56
  • Najwyższe zwycięstwo: 9-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2


Statystyki drugiej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 6 37,50%
Szkocja Szkocja 4 25,00%
Walia Walia 2 12,50%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
Chiny 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
Hongkong Hongkong 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 123 (136)
  • Średnia liczba partii w meczu: 15,38
  • Najwyższe zwycięstwo: 9-2
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki ćwierćfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 3 37,50%
Szkocja Szkocja 2 25,00%
Walia Walia 1 12,50%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 12,50%
Australia Australia 1 12,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 64 (68)
  • Średnia liczba partii w meczu: 16,00
  • Najwyższe zwycięstwo: 9-7
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Statystyki półfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Szkocja Szkocja 1 25,00%
Anglia Anglia 1 25,00%
Walia Walia 1 25,00%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 25,00%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (34)
  • Średnia liczba partii w meczu: 15,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 9-5
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mecze kwalifikacyjne do turnieju UK Championship odbyły się w dniach 23–30 listopada 2010 roku w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy zagrali w pierwszej rundzie w parach z zawodnikami rozstawionymi.

Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
Do 9 frame’ów
  Runda 2
Do 9 frame’ów
  Runda 3
Do 9 frame’ów
  Runda 4
Do 9 frame’ów
                               
Walia  Paul Davies 9   Anglia  Matthew Couch 9   Anglia  Robert Milkins 9   Walia  Matthew Stevens 9
Niemcy  Patrick Einsle 7   Walia  Paul Davies 8   Anglia  Matthew Couch 4   Anglia  Robert Milkins 5
Anglia  Liam Highfield 9   Malta  Tony Drago 9   Anglia  Tom Ford 9   Irlandia Północna  Gerard Greene 2
Anglia  Kuldesh Johal 7   Anglia  Liam Highfield 4   Malta  Tony Drago 6   Anglia  Tom Ford 9
Walia  Jamie Jones 9   Anglia  Joe Jogia 6   Irlandia  Fergal O’Brien 9   Anglia  Barry Hawkins 9
Irlandia Północna  Dermot McGlinchey 4   Walia  Jamie Jones 9   Walia  Jamie Jones 4   Irlandia  Fergal O’Brien 3
Walia  Andrew Pagett 9   Anglia  Peter Lines 9   Anglia  Nigel Bond 7   Anglia  Stuart Bingham 9
Tajlandia  Noppon Saengkham 2   Walia  Andrew Pagett 8   Anglia  Peter Lines 9   Anglia  Peter Lines 4
Anglia  Ben Woollaston 9   Anglia  Rod Lawler 9   Anglia  Anthony Hamilton 3   Irlandia  Ken Doherty 9
Tajlandia  Thanawat Thirapongpaiboon 2   Anglia  Ben Woollaston 3   Anglia  Rod Lawler 9   Anglia  Rod Lawler 7
Brazylia  Igor Figueiredo 4   Anglia  Jimmy Michie 5   Szkocja  Alan McManus 5   Anglia  Ricky Walden 9
 Liu Chuang 9    Liu Chuang 9    Liu Chuang 9    Liu Chuang 8
Tajlandia  James Wattana 9   Anglia  Jimmy Robertson 6   Anglia  Dave Harold 4   Anglia  Martin Gould 9
Norwegia  Kurt Maflin 4   Tajlandia  James Wattana 9   Tajlandia  James Wattana 9   Tajlandia  James Wattana 8
Anglia  David Gilbert 9   Anglia  Andy Hicks 8   Anglia  Barry Pinches 4   Anglia  Stephen Lee 9
Tajlandia  Issara Kachaiwong 3   Anglia  David Gilbert 9   Anglia  David Gilbert 9   Anglia  David Gilbert 4
Anglia  Mark Joyce 9   Anglia  Alfie Burden 7   Szkocja  Marcus Campbell 8   Anglia  Steve Davis 2
Walia  Jak Jones 7   Anglia  Mark Joyce 9   Anglia  Mark Joyce 9   Anglia  Mark Joyce 9
 Xiao Guodong 9   Irlandia  Michael Judge 1   Anglia  Stuart Pettman 5   Anglia  Judd Trump 9
Anglia  Reanne Evans 1    Xiao Guodong 9    Xiao Guodong 9    Xiao Guodong 7
Irlandia  Joe Delaney 3   Anglia  Jimmy White 9   Anglia  Adrian Gunnell 4   Anglia  Joe Perry 6
Anglia  Adam Wicheard 9   Anglia  Adam Wicheard 1   Anglia  Jimmy White 9   Anglia  Jimmy White 9
Szkocja  James McBain 8   Belgia  Bjorn Haneveer 4   Irlandia Północna  Joe Swail 9   Anglia  Mark Davis 9
Anglia  Simon Bedford 9   Anglia  Simon Bedford 9   Anglia  Simon Bedford 2   Irlandia Północna  Joe Swail 7
Irlandia Północna  Patrick Wallace 9   Szkocja  Anthony McGill 4   Anglia  Michael Holt 4   Anglia  Mike Dunn 1
Anglia  Jamie O’Neill 4   Irlandia Północna  Patrick Wallace 9   Irlandia Północna  Patrick Wallace 9   Irlandia Północna  Patrick Wallace 9
Walia  Michael White 9   Irlandia  David Morris 3   Szkocja  Jamie Burnett 9   Walia  Ryan Day 9
Anglia  Justin Astley 6   Walia  Michael White 9   Walia  Michael White 6   Szkocja  Jamie Burnett 5
Anglia  Jack Lisowski 9   Anglia  Matthew Selt 9   Walia  Dominic Dale 9   Anglia  Andrew Higginson 9
 Zhang Anda 4   Anglia  Jack Lisowski 8   Anglia  Matthew Selt 6   Walia  Dominic Dale 6
Anglia  Kyren Wilson 9   Anglia  Ian McCulloch 8   Anglia  Rory McLeod 9    Liang Wenbo 6
Anglia  Paul Davison 6   Anglia  Kyren Wilson 9   Anglia  Kyren Wilson 4   Anglia  Rory McLeod 9

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]