USS Biscayne (AGC-18)
_at_Anzio.jpg)
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Początek budowy |
27 października 1939 |
| Wodowanie |
23 maja 1941 |
 Stany Zjednoczone
| |
| Wejście do służby |
3 lipca 1941 |
| Wycofanie ze służby |
29 czerwca 1946 |
 US Coast Guard
| |
| Nazwa |
Dexter |
| Wejście do służby |
20 września 1946 |
| Wycofanie ze służby |
styczeń 1968 |
| Los okrętu |
zatopiony jako okręt-cel 1968 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna: 2750 ton |
| Długość |
94,7 m |
| Szerokość |
12,5 m |
| Zanurzenie |
4,1 m |
| Napęd | |
| 1 silnik diesla 2 śruby napędowe | |
| Prędkość |
18,6 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 x 127 mm 8 x 40 mm 4 x 20 mm | |
| Załoga |
367 |
USS Biscayne (AGC-18) – amerykański okręt dowodzenia z okresu II wojny światowej. Wszedł do służby w 1941 roku jako okręt-baza wodnosamolotów typu Barnegat. W 1943 roku zaczął pełnić funkcję okrętu dowodzenia operacji desantowych. W 1946 roku przekazany United States Coast Guard, gdzie służył jako USCGC „Dexter”.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Rozpoczęcie budowy USS „Biscayne” nastąpiło 27 października 1939 roku w stoczni Puget Sound Naval Shipyard w Bremerton w stanie Waszyngton. Wodowanie miało miejsce 23 maja 1941 roku, wejście do służby 3 lipca 1941 roku[1].
Służba[edytuj | edytuj kod]
W grudniu 1941 roku USS „Biscayne” wszedł w skład Floty Atlantyku gdzie operował do maja 1942 roku z bazy w Bostonie. Do jesieni 1942 roku działał w rejonie północnego Atlantyku.
Okręt dowodzenia[edytuj | edytuj kod]
26 kwietnia 1943 roku przybył do algierskiego portu Mers el-Kébir, gdzie został przystosowany do pełnienia funkcji okrętu flagowego sił desantowych, na pokładzie którego miał stacjonować kontradmirał Richard L. Conolly. 10 lipca 1943 roku stał się okrętem flagowym operacji desantowej na Sycylii. 9 września jako okręt flagowy sił desantowych, uczestniczył w lądowaniu aliantów w okolicy Salerno. 22 stycznia 1944 roku został okrętem flagowym sił desantowych atakujących Anzio. 15 sierpnia 1944 roku w tej samej roli uczestniczył w desancie na południowym wybrzeżu Francji[2].
W lutym 1945 roku okręt dotarł w rejon walk prowadzonych na Pacyfiku, gdzie był okrętem flagowym sił transportowych m.in. podczas ataku na Iwo Jimę i Okinawę.
Okręt został wycofane ze służby w US Navy 29 czerwca 1946 roku[2].
United States Coast Guard[edytuj | edytuj kod]
_arrives_San_Francisco.jpg)
Przekazanie okrętu United States Coast Guard nastąpiło 10 lipca 1946 roku. Główne zadania okrętu w nowej roli to oceaniczne patrole, których celem było zbieranie danych pogodowych, a także misje poszukiwawczo-ratownicze. Imię okrętu zmieniona na USCGC „Dexter” (WAGC-18). W rejonie północnego Atlantyku służył do 1952 roku. W tym czasie poza zbieraniem informacji pogodowych, służył do przekazywania informacji przelatującym w pobliżu samolotom, będąc jednocześnie w gotowości do udzielenia pomocy załogom samolotów które uległy wypadkom. Do zakresu obowiązków należało także egzekwowanie przepisów i praw wobec przepływających jednostek cywilnych[3].
W grudniu 1952 roku okręt wycofano ze służby. W 1957 roku na okręcie zainstalowano cztery nowe silniki wysokoprężne. Okręt ponownie wszedł do służby 30 czerwca 1958 roku, a jego miejscem stacjonowania było zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych. W 1958 roku wspierał organizatorów Regat o Puchar Ameryki[3].
„Dexter” został wycofany ze służby w styczniu 1968 roku, przekazany US Navy i zatopiony jako okręt-cel[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- USCGC Dexter (WHEC-385). navsource.org. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- USS Biscayne (AGC-18/AVP-11). Dictionary of American Naval Fighting Ships. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- Dexter, 1946. U.S.Coast Guard History Program. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).