USS Saugus (1863)
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
1862 |
| Wodowanie |
16 grudnia 1863 |
 US Navy
| |
| Nazwa |
USS Saugus |
| Wejście do służby |
7 kwietnia 1864 |
| Wycofanie ze służby |
8 października 1877 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom 15 maja 1891 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2100 ton |
| Długość |
71,63 m (235 stóp) |
| Szerokość |
13,31 m (43 stopy 8 cali) |
| Zanurzenie |
4,06 m (12 stóp 4 cale) |
| Napęd | |
| 2 kotły, 1 silnik Ericssona, 320 koni mechanicznych (235 kW) | |
| Prędkość |
8 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2x381 mm działa systemu Dahlgrena (odprzodowe) | |
| Załoga |
81 oficerów i marynarzy |
USS Saugus – amerykański jednowieżowy monitor typu Canonicus, nazwany od miasta Saugus w stanie Massachusetts.
„Saugus” został zbudowany w Wilmington w stanie Delaware. Został włączony do służby w kwietniu 1864 i służył w Północnoatlantyckiej Eskadrze Blokady (ang. North Atlantic Blockading Squadron) w ostatnim roku wojny secesyjnej, głównie w rejonie James River (Wirginia). Okręt walczył z konfederackimi bateriami i okrętami w Trent's Reach, na rzece James 21 czerwca 1864 i ostrzeliwał wrogie pozycje przy innych okazjach podczas następnych kilku miesięcy. Pod koniec grudnia wyszedł na morze, aby uczestniczyć w próbie zajęcia Fort Fisher, na wybrzeżu Północnej Karoliny.
Kilka tygodni później „Saugus” wrócił do ostrzeliwania wrogich pozycji i wsparcia operacji desantowych, które miały za zadanie wspomóc zajęcie tego silnego punktu obrony konfederackiej. Ford Fisher został zajęty 15 stycznia 1865, co spowodowało zamknięcie portu w Wilmington dla łamaczy blokady. Po kilku miesiącach służby na rzece James, okręt na początku kwietnia popłynął do Washington Navy Yard w Waszyngtonie i był tymczasowo używany jako więzienie dla osób podejrzanych o udział spisku mającym na celu zamordowanie prezydenta Abrahama Lincolna.
„Saugus” został wycofany ze służby w Washington Navy Yard pomiędzy czerwcem 1865 a kwietniem 1869. Służył następnie w pobliżu wybrzeża Florydy i Key West do końca 1870. W czerwcu 1869 został na dwa miesiące przemianowany na „Centaur”, ale później wrócił do poprzedniej nazwy. „Saugus” został ponownie powołany do służby na Atlantyku i Zatoce Meksykańskiej podczas okresu 1872 – 77. Został sprzedany 15 maja 1891.
Opancerzenie[edytuj | edytuj kod]
- Boczne 76 - 127 mm (3 - 5 cali)
- Wieża 254 mm (10 cali)
- Pokład 38 mm (1½ cala)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Inne okręty noszące tę samą nazwę
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.
- Ten artykuł zawiera informacje pochodzące z US Naval Historical Center.
- Część danych technicznych na podstawie Gardiner R., Conway's All The World's Fighting Ships 1860-1905, Conway Maritime Press 1979, s. 122, ISBN 0-85177-133-5.