Ulica Flory w Warszawie
| Ujazdów | |||||||||||||
 Ulica Flory przy ul. Klonowej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
140 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°12′45,9″N 21°01′26,4″E/52,212750 21,024014
| |||||||||||||
Ulica Flory – ulica na warszawskim Ujazdowie, biegnąca od ul. Klonowej do ul. Bagatela.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została wytyczona w roku 1900 podczas parcelacji zachodniej części posiadłości „Bagatela”, należącej niegdyś do malarza Marcella Bacciarellego.
W roku 1912 ulica została skanalizowana; równolegle wybudowano do roku 1914 pięć kamienic po nieparzystej stronie ulicy (stronę nieparzystą zajmowały tereny ogrodu „Bagatela”, oraz wylot ul. Bacciarellego, skróconej po roku 1945). Jedną z wybudowanych wtedy kamienic zaprojektowali wybitni architekci: Karol Jankowski i Franciszek Lilpop (nr. 1).
Pamiątkowa nazwa ulicy, pochodząca prawdopodobnie od imienia Flory, bogini kwiatów, została nadana w 1933[1] i najpewniej pozostawała w związku z pobliską siedzibą Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego przy ul. Bagatela[2].
W latach 1934–1935 u zbiegu z Klonową wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa). Autorem projektu kamienicy był Romuald Gutt; wprowadził charakterystyczne dla swojej twórczości oblicowanie elewacji szarą cegłą oraz wykusze zdobiące fasadę. Dom jako jedyny przy ulicy został całkowicie zburzony podczas ostatniej wojny; pozostałe kamienice do dziś stanowią cenny przykład zwartej zabudowy śródmieścia Warszawy.
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Zespół Rezydencji Belweder Klonowa Kancelarii Prezydenta RP (nr 2)
- Kamienica Gessnera (nr 3)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 90. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat (1900-1939). Warszawa: Wydawnictwo „Kraj”, 1989, s. 49.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 125. ISBN 83-906629-2-2.