Ulica Jana Matejki w Rzeszowie
| Śródmieście | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
165 m | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rzeszowa  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||||||||||
 50°02′16,5″N 22°00′09,7″E/50,037927 22,002700
| |||||||||||||||||||
Ulica Jana Matejki w Rzeszowie − jedna z ulic starego miasta, łączy Plac Farny z ulicą J. Słowackiego i rzeszowskim rynkiem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica ta, biegnąca skrajem skarpy obronnej, równolegle do rzeki Mikośki, pierwotnie nazywała się "Rynkowa", gdyż prowadziła od rzeszowskiego rynku w kierunku placu Farnego. Później, po wybudowaniu jatek miejskich nadano jej miano "Rzeźnicka", by ostatecznie otrzymać miano "Jana Matejki"[1].
W okresie międzywojennym ulica Matejki była jedna z najbardziej ruchliwych uliczek w centrum miasta, ulicą typowo handlową. Był tam wtedy jeden rzeźnik, dwa sklepy obuwnicze, dwa odzieżowe, siedem galanteryjnych, po cztery z wyrobami z jedwabiu i z żelaza, jedna hurtownia piwa, dwie restauracje i kilka innych drobnych form, w tym także hafciarska[2].
Jak pisze Marek Czarnota:
W czasie okupacji Niemcy skomplementowali niechcący polskiego malarza, jego ulicę nazywając imieniem jednego z największych artystów w historii sztuki światowej - Albrechta Dürera[3].
Po wojnie zaś przywrócono jej poprzednia nazwę, i pod takim imieniem ulica funkcjonuje do dziś.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rzeszowskie ulice i okolice. Marek Czarnota. Rzeszów: Mitel, 2001, s. 42-46. ISBN 978-83-11-11912-3.
- ↑ Rzeszowskie ulice i okolice. Marek Czarnota. Rzeszów: Mitel, 2001, s. 45. ISBN 978-83-11-11912-3.
- ↑ Rzeszowskie ulice i okolice. Marek Czarnota. Rzeszów: Mitel, 2001, s. 42. ISBN 978-83-11-11912-3.