Przejdź do zawartości

Ulica Szafarnia w Gdańsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Szafarnia
Długie Ogrody
Ilustracja
Ulica Szafarnia (prawy brzeg) i gdańska marina
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdańsk

Długość

320 m

Przebieg
ul. Szopy
0 Długie Ogrody / ul. Stągiewna
320 ul. Angielska Grobla
320 Most Kamieniarski
ul. Ołowianka
Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Szafarnia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Szafarnia”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Szafarnia”
Ziemia54°20′55,8″N 18°39′37,5″E/54,348840 18,660415

Ulica Szafarnia (niem. Schäferei[1]) – ulica w Gdańsku na Długich Ogrodach.

Przebiega południkowo od Mostu Stągiewnego do Mostu Kamieniarskiego. Na całej długości ulica od zachodu prowadzi wzdłuż Nowej Motławy. Ulica ta jest najkrótszą drogą prowadzącą z Głównego Miasta na wyspę Ołowiankę.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W dawnych wiekach istniała funkcja szafarza, czyli urzędnika, któremu powierzano pieczę nad przechowywanymi dobrami. Właśnie tu szafarz – urzędnik zakonu krzyżackiego odpowiedzialny za handel – składował dobra zakonne[2]. Według innej wersji ulica wzięła swoją nazwę od cechu szafarzy zwanego szafarnią, zbudowanego w XV wieku. Istniały tu niegdyś spichlerze i magazyny drewna. Ulica pełniła funkcję nabrzeża przeładunkowego.[3]

Podczas II wojny światowej zabudowa ulicy została w większości zniszczona. Przetrwał jedynie spichlerz zwany Nową Pakownią, dwa urządzenia dźwigowe ze stali i kilka pachołków cumowniczych. Po wojnie nie odbudowano historycznej zachodniej pierzei ulicy. Przez krótki okres po 1945 roku nosiła omyłkowo nazwę Owczarnia.[1]

Przy ulicy Szafarnia ulokowano gdańską przystań jachtową.

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Samp s. 109
  2. Szafarnia, Pomerania nr 2/2016
  3. Samp s. 108
  4. Rejestr zabytków nieruchomych. kobidz.pl.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]