Urożajne (obwód tarnopolski)
48°33′51″N 26°16′41″E/48,564167 26,278056| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
1,677 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3541 |
| Kod pocztowy |
48755 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°33′51″N 26°16′41″E/48,564167 26,278056
| |
Urożajne (ukr. Урожайне; do 1964 roku Babińce) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[1]. W 2001 roku liczyła 313 mieszkańców[2].
W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Dźwiniaczka w powiecie borszczowskim, w województwie tarnopolskim[3]. W 1921 roku gmina Babińce ad Dźwinogród liczyła 360 mieszkańców (186 kobiet i 174 mężczyzn) i znajdowały się w niej 82 budynki mieszkalne. 239 osób deklarowało narodowość ukraińską (rusińską), 102 – polską, 19 – żydowską. 242 osoby deklarowały przynależność do wyznania greckokatolickiego, 98 – do rzymskokatolickiego, 19 – do mojżeszowego, 1 – do innego chrześcijańskiego[4].
Według danych z 2001 roku 99,36% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 0,64% mieszkańców – rosyjski[5].
W latach 1944-1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 14 Polaków[6].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkający w Babińcach Ukraińcy, Mykoła i Julija Krawczukowie oraz Mychajło Kukuruza, udzielali schronienia Żydom. W 2009 roku Instytut Jad Waszem uhonorował ich za to tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[7][8][9][10].
We wsi znajduje się cerkiew z drugiej połowy XIX wieku[11].
Do 2020 w w rejonie czortkowskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ с Урожайне, Тернопільська область, Борщівський район, Мельнице-Подільська селищна територіальна громада. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2017-02-22]. (ukr.).
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 565
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XV. Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 1.
- ↑ Таблиця: 19A050501_02_061. Розподіл населення за рідною мовою, Тернопільська область (1,2,3,4). Офіційна сторінка Всеукраїнського перепису населення. [dostęp 2017-02-22]. (ukr.).
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 30, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Kravchuk Nikolai & Yulia. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
- ↑ КРАВЧУК МИКОЛА. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-05-17]. (ukr.).
- ↑ КРАВЧУК ЮЛІЯ. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-05-17]. (ukr.).
- ↑ КУКУРУЗА МИХАЙЛО. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-05-17]. (ukr.).
- ↑ Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 3: П—Я. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2008, s. 497. ISBN 978-966-528-279-2. (ukr.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Babińce (2), koło Dźwinogrodu, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 74.