Vautour (1930)
| Historia | |
| Stocznia |
Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée (FCM), Hawr |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby | |
| Los okrętu |
samozatopiony 27 listopada 1942, złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2441 t standardowa |
| Długość |
128,5 m całkowita |
| Szerokość |
11,84 m |
| Zanurzenie |
5,5 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby | |
| Prędkość |
36 węzłów |
| Zasięg |
3650 Mm przy 18 w |
| Uzbrojenie | |
| 5 dział 138,6 mm (5xI) 4 działka 37 mm plot (4xI) 4 wkm 13,2 mm plot (2xII) 6 wt 550 mm (2xIII) 4 mbg, 2 zrzutnie i 44 bg | |
| Załoga |
230 |
Vautour – francuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Aigle. W służbie od 1932, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.
Historia[edytuj | edytuj kod]
„Vautour” należał do podtypu Aigle francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy C). Nazwa znaczy „sęp”. Zamówiono go w ramach programu z 1927 roku. Nosił numery burtowe: w latach 1932-34: 6, 1934-35: 5, 1935-36: 6, 1936-39: 73, 1939-42: X71[1].
Służba w skrócie[edytuj | edytuj kod]
Po wybuchu II wojny światowej „Vautour” służył na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 7. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z „Albatros” i „Gerfaut”). Po przystąpieniu Włoch do wojny, wziął udział z 10 innymi niszczycielami tego typu i 4 krążownikami w operacji ostrzelania w czerwcu 1940 włoskich portów Genui i Vado[2].
Po klęsce Francji, pozostał pod kontrolą rządu Vichy. W latach 1940-1942 wzmocniono mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze, dodając podwójne działko 37 mm i 2 pojedyncze wkm 13,2 mm[3].
„Vautour” wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, podnieśli oni okręt, lecz nie podjęli remontu. Został następnie zatopiony pomiędzy listopadem 1943 a marcem 1944 przez lotnictwo alianckie[3]. Wrak został złomowany.
- Szczegółowy opis i dane - w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
- Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38