Vincent Apap
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Fontanna Trytona w Valletcie oraz szereg pomników i rzeźb figuratywnych | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Vincent Apap MOM, MBE (malt. Ċensu Apap[1], ur. 13. listopada 1909, zm. 15 lutego 2003) – maltański rzeźbiarz znany z projektowania różnych pomników publicznych i rzeźb kościelnych. Jego sztandarowym dziełem jest Fontanna Trytona w Valletcie. Pracownia Renzo Piano nazwała go jednym z czołowych rzeźbiarzy maltańskich epoki nowożytnej
[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Apap urodził się w Valletcie 13 listopada 1909 i był starszym bratem muzyka Josepha Apapa i malarza Williama Apapa. Uczył się w centralnej szkole rządowej, a od 1920 zaczął uczęszczać na wieczorowe zajęcia z modelowania i rysunku. Był jednym z pierwszych uczniów, którzy w 1925 zapisali się do nowo powstałej Szkoły Artystycznej, gdzie studiował rzeźbę pod kierunkiem Antonio Micallefa. W 1927 zdobył stypendium w Brytyjskiej Akademii Sztuk w Rzymie, gdzie studiował u słynnego maltańskiego rzeźbiarza Antonio Sciortino[3].
Powrócił na Maltę w 1930 i wkrótce potem zdobył swoje pierwsze zlecenie, pomnik Fra Diego w Ħamrun. Dzięki temu stał się dobrze znany na maltańskiej scenie artystycznej i regularnie wystawiał swoje prace na wystawach Malta Art Amateur Association w latach trzydziestych XX wieku. W 1934 został mianowany asystentem nauczyciela modelowania w Szkole Sztuk Pięknych, a w 1947 został dyrektorem szkoły. Pozostał tam do przejścia na emeryturę w 1971, ale siedem lat później, w 1978 poproszono go o powrót[3].
Apap poślubił w 1941 Marię Bencini, z którą miał troje dzieci: syna Johna i córki Nellę i Manon[3][4]. Zmarł 15 lutego 2003 w wieku 93 lat[4].
Prace[edytuj | edytuj kod]
Do najbardziej znanych dzieł Apapa należą różne pomniki publiczne w Valletcie, takie jak Fontanna Trytona (1959), popiersie Enrico Mizziego (1964), posąg Paula Boffy (1976) i posąg George’a Borga Oliviera (1990). Inne godne uwagi dzieła Apapa to posągi w Rotundzie w Moście, kościele św. Augustyna w Valletcie, katedrze w Mdinie, bazylice św. Jerzego na Gozo, kościele św. Franciszka w Qawrze, bazylice św. Heleny w Birkirkarze oraz w kościele Jezusa z Nazaretu w Sliemie[3]. Jego ostatnim ważnym dziełem było popiersie Guido de Marco, które zostało ukończone przez Apapa w wieku 89 lat[4]. Zaprojektował również motywy teatralne w Palazzo Carafa w Valletcie[5].
Stałymi kupcami prac Apapa byli między innymi wicegubernator Malty sir Harry Charles Luke, jak również lord Mountbatten, którego rodzina jest wciąż w posiadaniu niektórych z najlepszych rzeźb Apapa. W latach sześćdziesiątych, w 1960 i 1962, miał wspólnie z bratem Williamem dwie wystawy w Londynie[3][4].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Za swe prace artystyczne Vincent Apap został otrzymał[3]:
- tytuł Kawalera Orderu Imperium Brytyjskiego (MBE) (1956)
- złoty medal Towarzystwa Sztuki, Produkcji i Handlu (1965)
- Cavaliere Ufficiale Repubblica Italiana (1968)
- Order of Merit (1993)
Został rycerzem Sovereign Military Order of Malta w 1963[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Life and works of Ċensu Apap - The Malta Independent. [w:] The Malta Independent [on-line]. 2012-03-04. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
- ↑ Fountain's removal 'to restore city's historic image'. [w:] Times of Malta [on-line]. 2011-04-30. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-17)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Michael J. Schiavone: Dictionary of Maltese Biographies Vol. 1 A-F. Pietà: Pubblikazzjonijiet Indipendenza, 2009, s. 62–64. ISBN 978-99932-91-32-9. (ang.).
- ↑ a b c d Death of Vincent Apap. [w:] Times of Malta [on-line]. 2003-02-16. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-26)]. (ang.).
- ↑ Keith Micallef: Conservation order issued on balcony of Valletta theatre. [w:] Times of Malta [on-line]. 2020-10-03. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).