Władysław Żubrycki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Żubrycki
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

22 listopada 1888

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

76 Lidzki Pułk Piechoty
81 Pułk Strzelców Grodzieńskich
Komenda Rejonu Uzupełnień Baranowicze
Komenda Rejonu Uzupełnień Kowel

Stanowiska

dowódca pułku piechoty, komendant KRU

Władysław Żubrycki (ur. 22 listopada 1888, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]

Od 22 czerwca do 4 września 1919 roku dowodził Lidzkim Pułkiem Strzelców[1]. Formalnie został mianowany dowódcą tego oddziału dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z 29 sierpnia 1919 roku[2]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Grodzieńskim Pułku Strzelców[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 78 Pułku Piechoty[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 185. lokatą w korpusie oficerów piechoty, posiadając prawo do tytułu podpułkownika[5]. W 1923 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Baranowicze pozostając oficerem nadetatowym 78 Pułku Piechoty w Baranowiczach[6]. W następnym roku był już komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Kowel[7]. 31 marca 1924 roku awansował na rzeczywistego podpułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 21 marca 1928 roku został zwolniony ze stanowiska komendanta PKU Kowel z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[9][10]. Z dniem 30 kwietnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Księga chwały piechoty, opracowanie zbiorowe pod przewodnictwem płk. dypl. Bronisława Prugara-Ketlinga, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939. Zarys historii wojennej 76-go Lidzkiego Pułku Piechoty, opracowanie Komisji pułkowej, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1930, s. 19.
  2. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 90 z 25 września 1919 roku, poz. 3281.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, poz. 671.
  4. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 208, 975, tu podano, że urodził się 23 listopada 1888 roku.
  5. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 30, tu jako datę urodzenia podano 9 listopada 1888 roku.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 349, 401, 1459.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 305, 343, 1336.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 87.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 116, 163.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 103.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 325, 890.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Żubrycki&oldid=68911689”