Władysław Gostomski
 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1862 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 czerwca 1937 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1882-1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
.png){kind=small}
Władysław Gostomski herbu Nałęcz (ur. 6 czerwca 1862 w Zalesiu, zm. 26 czerwca 1937 w Katowicach) – inżynier, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysław Gostomski urodził się 6 czerwca 1862 roku w Zalesiu, w powiecie rawskim, w rodzinie Stanisława, ziemianina, i Józefy[1]. Ukończył szkołę średnią w Krakowie, Oddział Inżynierii w Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu. Następnie tamże ukończył również Wyższy Kurs Inżynierii. Od 18 sierpnia 1882 roku służył w cesarskiej i królewskiej armii. Zajmował m.in. stanowiska kierownika ekspozytury rolnej w Rawie Ruskiej i oficera łącznikowego namiestnika galicyjskiego. Dosłużył stopnia pułkownika.
27 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika[2] i wyznaczony na stanowisko komendanta XXI Powiatowej Komendy Uzupełnień w Rzeszowie[3]. Jednocześnie był dowódcą garnizonu Rzeszów. Na początku czerwca 1920 roku został przeniesiony do dyspozycji Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu[4]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[5]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w „stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru”, w stopniu pułkownika piechoty[6].
26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[7].
Żonaty z Zofią z Ponińskich (ślub 1893 r.), po jej śmierci w 1911 roku ożenił się ponownie. Miał czwórkę dzieci: Stefana, Ludwika, Aleksandrę i Zofię[8]. Początkowo po przejściu w stan spoczynku mieszkał w Łodzi[9][10], następnie przeniósł się do Katowic[11][12], gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1926 roku nakładem Magistratu Wielkich Katowic została wydana praca autorstwa Władysława Nałęcz-Gostomskiego zatytułowana „Dzieje i rozwój Wielkich Katowic jako ośrodka górnośląskiego przemysłu i stolicy autonomicznego woj. śląskiego”[13].
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- porucznik (leutnant) – 1882
- starszy porucznik (oberleutnant) – 1887
- kapitan II klasy (hauptmann II kl.) - ?
- kapitan I klasy (hauptmann I kl.) – 1896
- major (major) – 1906
- podpułkownik (oberstleutnant) – 1910
- pułkownik (oberst) – 1917
- tytularny generał brygady – 26 października 1923
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 124.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 73.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
- ↑ Rozkaz L. 1148 V Ministra Spraw Wojskowych (Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, poz. 591). W tym samym dzienniku (poz. 592) jest mowa o rozkazie L. 1149 V dotyczącym otrzymania przydziałów służbowych przez oficerów przyjętych do Wojska Polskiego na podstawie dekretu Naczelnego Wodza z dnia 4 czerwca 1920 roku. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 124 podał, że przeniesienie miało miejsce 22 maja 1920 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 29 maja 1920 roku, poz. 527.
- ↑ Dziennik Personalny [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]\] Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, poz. 572.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
- ↑ Genealogia potomków Sejmu Wielkiego: Władysław Gostomski z Gostomi h. Nałęcz.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1577.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 882.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322.
- ↑ Praca dostępna jest w zasobie Śląskiej Biblioteki Cyfrowej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona , 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.