Władysław Jan Rymaszewski
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
lekarz |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Jan Rymaszewski (ur. 3 listopada?/15 listopada 1891 w Nieświeżu[1], zm. w 1940 roku[2]) – polski lekarz wojskowy. Doktor medycyny. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysław Rymaszewski urodził się w 1891 roku i był synem Antoniego Rymaszewskiego. W 1927 został mianowany majorem Wojska Polskiego.
W latach 1935–1938 służył jako komendant Wojskowego Sanatorium im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Zakopanem, a następnie jako komendant 5 Szpitala Okręgowego w Krakowie.
Służył również jako lekarz w 1 Pułku Ułanów, następnie w Departamencie Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych oraz jako szef służby zdrowia Obozu Warownego Wilno. W 1939 szef służby zdrowia 35 Dywizji Piechoty, z którą to walczył w obronie Lwowa. Odznaczony Krzyżem Walecznych.
W 1940 roku zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie[2].
Był ojcem Stanisława Henryka Rymaszewskiego, powstańca warszawskiego i polskiego architekta[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rymaszewscy na liście katyńskiej
- ↑ a b Władysław Jan Rymaszewski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-05-05].
- ↑ Wywiad ze Stanisławem Henrykiem Rymaszewskim „Maksem”. www.1944.pl/. [dostęp 2020-05-05].