Władysława Nagórka
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzice |
Wojciech i Barbara Lech |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
| |
Władysława Nagórka z domu Lech (ur. 1 września 1895 w Kępie Nadbrzeskiej, zm. 16 maja 1981 w Warszawie) – Polka, która podczas okupacji niemieckiej ukrywała Żyda z otwockiego getta Benjamina Krochmalika. Odznaczona medalem Virtus et Fraternitas.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władysława Nagórka urodziła się 1 września 1895 r. w Kępie Nadbrzeskiej jako córka Wojciecha i Barbary Lechów. Mieszkała w Otwocku i była gospodynią domową. Od 1942 r. do zakończenia działań wojennych wspólnie z mężem Antonim Nagórką ukrywała w piwnicy domu w Otwocku przy ul. Łowieckiej 38 Benjamina Krochmalika (Krochmalnika), Żyda, który uciekł z otwockiego getta. W uznaniu swoich zasług 19 czerwca 2019 r. została wspólnie z małżonkiem Antonim odznaczona medalem Virtus et Fraternitas. Władysława Nagórka zmarła 16 maja 1981 r. w Warszawie[1][2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Medal Virtus et Fraternitas to odznaczenie za męstwo, braterstwo i solidarność [online], Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, 19 czerwca 2019 [dostęp 2021-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-02].
- ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Prezydent wręczył Medale Virtus et Fraternitas [online], prezydent.pl, 19 czerwca 2019 [dostęp 2021-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-29].
- ↑ Odznaczeni [online], Instytut Pileckiego [dostęp 2021-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-30].