Włodzimierz Choynowski

Włodzimierz Choynowski

Data urodzenia	3 grudnia 1885
Data i miejsce śmierci	25 października 1952 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	mechanik, urzędnik
Edukacja	wyższe
Alma Mater	Politechnika w Karlsruhe
Odznaczenia

Włodzimierz Choynowski (ur. 3 grudnia 1885, zm. 25 października 1952 w Warszawie) – polski inżynier mechanik, naczelnik wydziału Urzędu Patentowego RP w Warszawie (do 1939), w latach 1945–1949 prezes Urzędu Patentowego RP.

Życiorys

Syn Stanisława i Natalii z domu Kisielska. Był uczniem filologicznego Gimnazjum w Kaliszu, maturę zdał w Rydze. Studiował i dyplom inż. mechanika uzyskał w Politechnice w Karlsruhe. Specjalizował się w zakresie silników diesla. Był członkiem rzeczywistym Polskiej Korporacji Akademickiej Z.A.G. „Wisła”. Po studiach pracował w Niżnym Nowogrodzie. Po powrocie do Polski w dwudziestoleciu międzywojennym pracował jako urzędnik (m.in. radca techniczny, naczelnik wydziału Urzędu Patentowego RP). Równocześnie wykładał w szkole Wawelberga i Rotwanda.

Bezpośrednio po zakończeniu działań zbrojnych we wrześniu 1939, razem z wieloletnimi pracownicami Urzędu Patentowego Heleną Wabilską i Marią Morgulec przystąpił do zabezpieczania i odtwarzania zniszczonych akt i rejestrów. Dzięki nim zgłoszenia wynalazków tajnych nie wpadły w ręce okupanta niemieckiego. W 1944, razem z żoną został aresztowany i wywieziony do obozu przejściowego Dulag 121 Pruszków, a następnie do KL Auschwitz i KL Natzweiler.

Po odzyskaniu wolności, od lutego 1945 do 19 grudnia 1949 pełnił obowiązki prezesa Urzędu Patentowego RP w Krakowie (od października 1945 z siedzibą w Warszawie), następnie był wiceprezesem Urzędu Patentowego PRL. Działał w Stronnictwie Demokratycznym, będąc członkiem Koła Techników Dzielnicowego Komitetu Warszawa Południe.

Był mężem Haliny z domu Rostafińska (1887–1979). Ich córka Jolanta Maria Choynowska (1925–2009) walczyła w powstaniu warszawskim, jako starszy strzelec AK, ps. Bronka, Jola, Bogoć.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 114-5-26).

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 16 stycznia 1930, 22 lipca 1947)

Bibliografia

• Kurier Codzienny, nr 261 (2519), 29 października 1952, s. 2 (nekrolog).
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy, Warszawa 1991, s. 239.