Przejdź do zawartości

Wacław Sokolewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Sokolewicz
Jastrząb
Ilustracja
podpułkownik farmaceuta podpułkownik farmaceuta
Data i miejsce urodzenia

7 września 1887
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1915–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Departament Zdrowia MSWojsk.

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Ministerstwo Opieki Społecznej

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Order Zasługi Medycznej I klasy (Rumunia)

Wacław Sokolewicz, ps. „Jastrząb” (ur. 7 września 1887 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik farmaceuta Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 września 1887 w Warszawie, w rodzinie Józefa i Barbary z Pawłowskich[1]. W latach 1887–1894 ukończył pięć klas w III Gimnazjum w Warszawie[2]. Od 1894 praktykował w warszawskich aptekach[3]. W 1899 na Uniwersytecie Warszawskim zdał egzamin na stopień asystenta farmacji[4]. W latach 1902–1905 ukończył cztery semestry na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W latach 1905–1906 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej – Frakcja Rewolucyjna na warszawskiej Woli, posługując się pseudonimem „Jastrząb”[5]. W tym czasie zarządzał apteką Przeździeckiego, która była jednym z miejsc zebrań towarzyszy partyjnych i zakonspirowaną kryjówką dla poszukiwanych[5]. Od 1 lipca 1907 zarządzał apteką Kowalewskiego w Warszawie[6]. 25 lipca 1907 na Uniwersytecie Moskiewskim uzyskał dyplom prowizora farmacji[7]. Od 1 lipca 1908 do 1 kwietnia 1919 zarządzał własną apteką w Łodzi[6]. Od 15 grudnia 1915 był członkiem czynnym Polskiej Organizacji Wojskowej w okręgu łódzkim[8]. Od 14 lipca do 7 sierpnia 1917 był więziony przez Niemców, a następnie internowany w Szczypiornie, a później w Havelbergu[9]. 3 listopada 1917 został mu udzielony bezterminowy urlop z internowania[10]. Po powrocie do Łodzi kontynuował działalność w POW[11]. W listopadzie wziął udział w rozbrajaniu Niemców[11].

Od 1 października 1919, w stopniu porucznika aptekarza, pełnił służbę w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie[12]. 7 listopada tego roku został przydzielony do Sekcji IV Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta[13]. 22 kwietnia 1920 został wyznaczony na stanowisko kierownika Wydziału I Sekcji III Dep. Sanit. MSWojsk.[14] 22 kwietnia 1921 został zatwierdzony w stopniu majora aptekarza z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[15]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa aptekarzy. Od 1923 do początku 1931 pełnił służbę w Departamencie Sanitarnym (Zdrowia) Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 1 batalionu sanitarnego[16][17][18].

31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa aptekarzy[19]. 1 stycznia 1927 został wyznaczony na stanowisko kierownika referatu ogólnego w Wydziale III Dep. Sanit. MSWojsk.[20] Z dniem 31 stycznia 1931 został przeniesiony w stan nieczynny, bez prawa do poborów, na okres 12 miesięcy[21]. 31 stycznia 1932 Minister Spraw Wojskowych przedłużył mu stan nieczynny o kolejnych osiem miesięcy[22][23]. Z dniem 31 lipca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu podpułkownika[24]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i posiadał przydział mobilizacyjny do Kadry Zapasowej 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie[25]. Naczelnik Wydziału Nadzoru Farmaceutycznego w Departamencie Służby Zdrowia Ministerstwa Opieki Społecznej w Warszawie[26]. W 1939 nie zmobilizowany.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[27].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[28]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[29].

28 maja 1903 w Warszawie ożenił się z Leokadią z Schatzów, z którą miał córkę Jadwigę (ur. 6 września 1904)[30]. Leokadia Sokolewiczowa zmarła 25 kwietnia 1961 w Londynie i tam została pochowana, a jej symboliczny grób znajduje się w grobie rodziny Alojzego Schatza na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[31].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 48, 144.
  2. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 69, 80, 144.
  3. ↑ Kolekcja ↓, s. 69.
  4. ↑ Kolekcja ↓, s. 69, 80.
  5. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 10.
  6. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 53.
  7. ↑ Kolekcja ↓, s. 80, 126.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 121, 150.
  9. ↑ Kolekcja ↓, s. 45, 48.
  10. ↑ Kolekcja ↓, s. 45.
  11. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 42.
  12. ↑ Kolekcja ↓, s. 144.
  13. ↑ Kolekcja ↓, s. 49, 122.
  14. ↑ Kolekcja ↓, s. 49, 84, 122.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 30 kwietnia 1921, s. 863.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 24, 1126, 1210.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 24, 1120, 1092.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 719, 747.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 168.
  20. ↑ Kolekcja ↓, s. 71.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 32.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 356.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 337.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932, s. 361.
  25. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 378, 741.
  26. ↑ Konopka 1936 ↓, s. 1160, 1443.
  27. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  28. ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  29. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
  30. ↑ Kolekcja ↓, s. 48, 69, 144.
  31. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAROLINA PFEILSTECHER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-07].
  32. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 3 lipca 1923, s. 442.
  34. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 405.
  36. ↑ Kolekcja ↓, s. 44–47.
  37. ↑ Kolekcja ↓, s. 41.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Sokolewicz&oldid=73551115”