Wanda Komorowska
 Wanda Komorowska, Autoportret II (prawdopodobnie przed 1928) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Wanda Komorowska (ur. 21 grudnia 1873 w Krakowie[1], zm. 17 stycznia 1946 tamże[2]) – polska malarka i graficzka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jej rodzicami byli Władysław i Franciszka z domu Hauer[1]. Miała brata Bolesława[1]. Ukończyła Wyższe Kursy dla Kobiet w Krakowie, jej nauczycielami tamże byli: Jacek Malczewski, Franciszek Siedlecki, Włodzimierz Tetmajer[1]. Wyjechała do Monachium w 1902 roku, uczyła się tamże w Szkole Rysowniczej u Johanna Brockhoffa[1], m.in. litografii[1]. Wyjechała do Paryża w 1904 roku, tamże uczyła się w Akademii Colarossiego[1] oraz grafiki u Émile’a Renarda[1], we Francji pracowała w zakładach graficznych Henri Bautela[1]. Wróciła do Krakowa około 1906 roku[1].
Jej dzieła prezentowano m.in. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1903 roku)[1], a także na wystawie Związku Artystów Grafików[1].
Należała do grupy artystycznej „Niezależni”[1]. Była członkiem zarządu Związku Artystów Grafików[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Wykonywała głównie grafiki[2] w technikach: akwaforty (także kolorowej), akwatinty, mezzotinty, monotypii, suchej igły[1]. Częste motywy w jej grafikach to; kwiaty (martwa natura), pejzaże, postacie dziecięce i kobiece, starców[3], sceny rodzajowe[2]. Jej twórczość graficzną cechuje wyciszona, melancholijna, pełna zadumy atmosfera[2]. Wykonała kilka autoportretów[4] (m.in. Autoportret na kilka dni przed Śmiercią, 1946[5]); Irena Kossowska porównała ich styl do prac Jamesa McNeilla Whistlera[4]. Tworzyła także malarstwo olejne[1], zwłaszcza portrety[2].
Jej prace znajdują się w kolekcjach: Muzeum Narodowego w Gdańsku, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, w muzeum w Toruniu[2], a także w Lwowskiej Galerii Sztuki[6]. Jej biogram znalazł się m.in. w Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler des XX Jahrhunderts (redaktor Hans Vollmer), w którym uwzględniono jedynie kilka nazwisk polskich graficzek dwudziestolecia międzywojennego[7].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Portret młodej kobiety, olej na płótnie, 1905 -
Portret damy w kapeluszu, akwaforta, akwatinta -
Studium głów, akwatinta, miedzioryt -
Prymulki, akwaforta barwna -
Nad lekturą, mezzotinta -
Rodzice, akwatinta
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Helena Blum: Komorowska Wanda. W: Polski słownik biograficzny. T. 13, Klobassa Zręcki Stanisław-Kopernicki Franciszek. Emanuel Rostworowski (red. nacz.). T. 13: Klobassa Zręcki Stanisław-Kopernicki Franciszek. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967–1968, s. 404.
- ↑ a b c d e f Helena Blum: Komorowska Wanda. W: Polski słownik biograficzny. T. 13, Klobassa Zręcki Stanisław-Kopernicki Franciszek. Emanuel Rostworowski (red. nacz.). T. 13: Klobassa Zręcki Stanisław-Kopernicki Franciszek. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967–1968, s. 405.
- ↑ Kulpińska 2016 ↓, s. 226.
- ↑ a b Kulpińska 2016 ↓, s. 225.
- ↑ Jan Rzońca, Uniwersytet Opolski, Polacy w dziejach Europy Środkowej i Rosji : XVI-XX w., Opole: Wydawn. Uniwersytetu Opolskiego, 2004, s. 96, ISBN 83-7395-035-4, OCLC 58840272 [dostęp 2023-03-14].
- ↑ Wanda Komorowska, [w:] artinfo.pl [online].
- ↑ Katarzyna Kulpińska, Matryce, odbitki-ślady kobiet : Polskie graficzki i ich twórczość w dwudziestoleciu międzywojennym, Toruń 2017, s. 29, ISBN 978-83-231-3689-7, OCLC 993268178 [dostęp 2023-03-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katarzyna Kulpińska, Autoportret artystki w polskiej grafice na tle wizerunków własnych graficzek europejskich i amerykańskich z lat dwudziestych–trzydziestych XX wieku, „Acta Universitatis Nicolai Copernici Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo”, 47, 2016, DOI: 10.12775/AUNC_ZiK.2016.008, ISSN 0208-533X [dostęp 2023-03-14].