Przejdź do zawartości

Wasil Chroł

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasil Chroł
Васіль Хрол
Pełne imię i nazwisko

Wasil Piatrowicz Chroł

Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1957
Hrydziuszki Małe

Data śmierci

4 czerwca 2020

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I, II i III kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 27 października 2008

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2001
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

Partia Zgody Ludowej

Następca

wybory nie odbyły się

Wasil Piatrowicz Chroł (biał. Васіль Пятровіч Хрол, ros. Василий Петрович Хрол, Wasilij Pietrowicz Chroł; ur. 12 stycznia 1957 w Hrydziuszkach Małych, zm. 4 czerwca 2020) – białoruski inżynier konstruktor, prawnik i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2008 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I, II i III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 stycznia 1957 roku we wsi Hrydziuszki Małe, w rejonie szarkowszczyńskim obwodu mołodeczańskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1979 roku ukończył Miński Instytut Radiotechniczny, uzyskując wykształcenie inżyniera konstruktora – technologa elektronicznej aparatury liczącej[1], Białoruski Uniwersytet Państwowy, uzyskując wykształcenie prawnika, oraz Północno-Zachodnią Akademię Służby Państwowej przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej, uzyskując wykształcenie menedżera-ekonomisty[2]. Pracę rozpoczął[3] w 1979 roku[1] jako inżynier elektronik[3] (według innego źródła – elektryk[1]). Odbył służbę wojskową w szeregach Sił Zbrojnych ZSRR[3]. Następnie pracował jako nastawiacz aparatury elektronicznej, zastępca kierownika działu w Mińskich Zakładach Mechanicznych im. Wawiłowa. W latach 1993–1994 był dyrektorem wykonawczym Krajowego Centrum Handlu Nieruchomościami. W latach 1994–1996 pełnił funkcję prezesa Białoruskiego Zrzeszenia „Nieruchomasć”[1]. W 1995 roku był członkiem Partii Zgody Ludowej[4].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Haładziedauskiego Okręgu Wyborczego Nr 223 miasta Mińska. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[4], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[5]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka[6], a potem sekretarza[3] Stałej Komisji ds. Przemysłu, Transportu, Budownictwa, Energetyki, Handlu i Innych Usług dla Ludności, Łączności i Informatyki[6]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Ekonomii[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8].

21 listopada 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Głębockiego Okręgu Wyborczego Nr 22[9]. Pełnił w niej funkcję przewodniczącego Stałej Komisji ds. Polityki Mieszkaniowej, Budownictwa, Handlu i Prywatyzacji. Był szefem grupy deputackiej „Wsparcie Rozwoju Gospodarczego”, członkiem zjednoczenia deputackiego „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” („ZUBR”) i grupy deputackiej „Przyjaciele Bułgarii”. Był także deputowanym do Zgromadzenia Parlamentarnego Związku Białorusi i Rosji. Pełnił w niej funkcję członka Komisji ds. Polityki Ekonomicznej[3].

W czasie wyborów lokalnych w 2003 roku Wasil Chroł wystawił swojego pomocnika jako kandydata do miejscowej rady deputowanych, ten jednak nie został zarejestrowany. Zdaniem Witala Silickiego było to celowe działanie władz. Miało ono zapobiec pojawieniu się w radach przedstawicieli tych deputowanych, którzy potencjalnie mogli się uniezależnić lub związać z opozycją[10].

16 listopada 2004 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów III kadencji z tego samego okręgu[11]. Od 18 listopada pełnił w niej funkcję członka[12], a potem zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Budżetu, Finansów i Polityki Podatkowej[2]. Od 2006 roku[13] był także zastępcą Sekretarza Państwowego – członkiem Stałego Komitetu Państwa Związkowego Związku Białorusi i Rosji[2]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 27 października 2008 roku[14].

Jako deputowany białoruskiego parlamentu Wasil Chroł był autorem wielu propozycji wprowadzenia nowych podatków, takich jak: od bogactwa, od telefonów komórkowych czy od bycia kawalerem. Proponował też otwarcie kasyna w mieście Głębokie. Zmarł 4 czerwca 2020 roku[13].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi[10].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wasil Chroł jest żonaty[1], ma córkę[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Kto… ↓, s. 56
  2. ↑ a b c d Хрол Василий Петрович. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2020-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)]. (ros.).
  3. ↑ a b c d e Хрол Василий Петрович. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2020-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ros.).
  4. ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
  5. ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  6. ↑ a b С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №41-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
  7. ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
  8. ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
  9. ↑ В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I. pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)]. (ros.).
  10. ↑ a b Сіліцкі 2011 ↓, s. 859
  11. ↑ В. Коноплев: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 16 ноября 2004 г. №4-П3/I. pravo.levonevsky.org, 2004-11-16. [dostęp 2018-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-20)]. (ros.).
  12. ↑ В. Коноплев: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 18 ноября 2004 г. №18-П3/I. pravo.levonevsky.org, 2004-11-18. [dostęp 2020-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ros.).
  13. ↑ a b Умер бывший депутат Василий Хрол. tut.by, 2020-06-05. [dostęp 2020-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-25)]. (ros.).
  14. ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2018-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-08)]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
  • Віталь Сіліцкі: Перадвыбарчая кампанія Лукашэнкі ў 2006. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 850–862. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wasil_Chroł&oldid=65131926”