Wasil Nowikau

Wasil Nowikau
Васіль Новікаў
Pełne imię i nazwisko	Wasil Mikałajewicz Nowikau
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1946 ; Łamaczyna, rejon orszański
	I zastępca przewodniczącego Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 1996; do 1997
Przynależność polityczna	Partia Komunistów Białoruska
	Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996; do 9 stycznia 2001
Przynależność polityczna	Partia Komunistów Białoruska
Następca	wybory nie odbyły się

Wasil Mikałajewicz Nowikau (biał. Васіль Мікалаевіч Новікаў, ros. Василий Николаевич Новиков, Wasilij Nikołajewicz Nowikow; ur. 21 lutego 1946 w Łamaczynie) – białoruski polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 lutego 1946 roku we wsi Łamaczyna, w rejonie orszańskim obwodu witebskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. Ukończył Leningradzki Uniwersytet Państwowy. Odbył służbę wojskową w Armii Radzieckiej. Pracował jako ślusarz-wzorcarz w Orszańskich Zakładach Budowy Maszyn dla Przemysłu Lekkiego. W 1974 roku był asystentem, starszym wykładowcą w Katedrze Filozofii Białoruskiej Państwowej Akademii Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1977 roku pracował w aparacie Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). Był instruktorem w Horeckim Komitecie Rejonowym KPB. W 1984 roku pełnił funkcję I sekretarza Czernikowskiego Komitetu Rejonowego KPB. Następnie był zastępcą I sekretarza Komitetu Centralnego KPB (KC KPB). W 1989 roku pełnił funkcję I zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego w KC KPB. W 1991 roku był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego i Kadr w Mińskiej Obwodowej Radzie Deputowanych. Kandydował na prezydenta Białorusi w wyborach w 1994 roku. Pełnił funkcję sekretarza KC Partii Komunistów Białoruskiej^[1].

Działalność parlamentarna i późniejsza[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z orszańskiego wiejskiego okręgu wyborczego nr 38^[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego^[3]. W latach 1996–1997 pełnił funkcję I zastępcy przewodniczącego Rady Najwyższej. W czasie kryzysu konstytucyjnego w 1996 roku był jednym z przywódców zjednoczonej opozycji przeciwko prezydentowi Alaksandrowi Łukaszence. Wielokrotnie występował na łamach niepaństwowej prasy, w tym każde antykomunistycznej, usiłując zapobiec referendum 24 listopada^[1]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez Łukaszenkę kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[4].

W 1998 roku przeszedł do pracy w dyplomacji i został radcą ambasady Republiki Białorusi w Mołdawii^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wasil Nowikau jest żonaty, ma dwie córki^[1]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Kto… ↓, s. 193
↑ ^a ^b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.

[a-1] Kto… ↓, s. 193

[c-2] Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).

[b-3] С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).

[d-4] М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

[1]

[2]

[3]

[4]