Wieczornik (nietoperze)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieczornik
Ia
O. Thomas, 1902[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Vespertilionoidea

Rodzina

mroczkowate

Podrodzina

mroczki

Plemię

mroczki

Rodzaj

wieczornik

Typ nomenklatoryczny

Ia io O. Thomas, 1902

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz w tekście

Wieczornik[3] (Ia) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Azji[4][5][6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 83–107,1 mm, długość ogona 45,4–83 mm, długość przedramienia 66–83,1 mm; masa ciała 48–54 g[5][7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1902 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w artykule poświęconym dwóm nowym ssakom z Chin opublikowanym na łamach The Annals and magazine of natural history[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oznaczenie monotypowe) wieczornika olbrzymiego (I. io).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Ia: łac. Ia „młoda kobieta z czasów klasycznych”[8][9].
  • Parascotomanes: gr. παραpara „blisko, obok”; rodzaj Scotomanes Dobson, 1875 (arlekinek)[10]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Scotomanes (Parascotomanes) beaulieui Bourret, 1942 (= Ia io O. Thomas, 1902).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[11][7][4][11][3]:

Opisano również wymarły gatunek z miocenu dzisiejszej Tajlandii[12]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b O. Thomas. On two new mammals from China. „The Annals and magazine of natural history”. Seventh series. 10 (56), s. 163, 1902. (ang.). 
  2. R.-L. Bourret. Les Mammifères de la collection du Laboratoire de Zoologie de l’École Supérieure des Sciences. „Notes et Travaux de l’Ecole Supérieure des sciences de l’Université Indochinoise”. 1, s. 23, 1942. (fr.). 
  3. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 124. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 234. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  5. a b R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 836. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Ia. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
  7. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 540. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 345, 1904. (ang.). 
  9. Ch. Srinivasulu: South Asian Mammals: An updated Checklist and Their Scientific Names. Boca Raton: CRC Press, 2019, s. 136. ISBN 978-1-1386-0926-6. (ang.).
  10. E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 183. (ang.).
  11. a b N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-18]. (ang.).
  12. P. Mein & L. Ginsburg. Les mammifères du gisement miocène inférieur de Li Mae Long, Thaïlande: systématique, biostratigraphie et paléoenvironnement. „Geodiversitas”. 19 (4), s. 801, 1997. (fr.).