Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Beniamin (Kazanski)
[[Plik:Weniamin1910.jpg|left|100px]] '''[[Beniamin (Kazanski)|Beniamin]]''', imię świeckie '''Wasilij Pawłowicz Kazanski''' (ur. [[17 kwietnia]] [[1873]] w Nimenskim, zm. [[13 sierpnia]] [[1922]] w [[Petersburg|Piotrogrodzie]]) – [[prawosławie|prawosławny]] biskup [[gdow]]ski, następnie metropolita petersburski i gdowski [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]]. Jeden z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie etyki chrześcijańskiej wśród robotników. W [[1922]] postawiony przed sądem rewolucyjnym, skazany na śmierć i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej w Piotrogrodzie. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Należy do [[nowomęczennik|Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich]] oraz Soboru Męczenników Petersburskich. ''[[Beniamin (Kazanski)|Czytaj więcej …]]''
Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.
2010-02-10[edytuj | edytuj kod]
Weniamin, imię świeckie Wasilij Pawłowicz Kazanski (ur. 17 kwietnia 1873 w Nimenskim, zm. 13 sierpnia 1922 w Piotrogrodzie) – prawosławny biskup gdowski, następnie metropolita petersburski i gdowski Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jeden z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie etyki chrześcijańskiej wśród robotników. W 1922 postawiony przed sądem rewolucyjnym, skazany na śmierć i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej w Piotrogrodzie. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Należy do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich oraz Soboru Męczenników Petersburskich.
2010-02-17[edytuj | edytuj kod]
Weniamin, imię świeckie Wasilij Pawłowicz Kazanski (ur. 17 kwietnia 1873 w Nimenskim, zm. 13 sierpnia 1922 w Piotrogrodzie) – prawosławny biskup gdowski, następnie metropolita petersburski i gdowski Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jeden z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie etyki chrześcijańskiej wśród robotników. W 1922 postawiony przed sądem rewolucyjnym, skazany na śmierć i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej w Piotrogrodzie. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Należy do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich oraz Soboru Męczenników Petersburskich.
2010-02-24[edytuj | edytuj kod]
Weniamin, imię świeckie Wasilij Pawłowicz Kazanski (ur. 17 kwietnia 1873 w Nimenskim, zm. 13 sierpnia 1922 w Piotrogrodzie) – prawosławny biskup gdowski, następnie metropolita petersburski i gdowski Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jeden z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie etyki chrześcijańskiej wśród robotników. W 1922 postawiony przed sądem rewolucyjnym, skazany na śmierć i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej w Piotrogrodzie. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Należy do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich oraz Soboru Męczenników Petersburskich.
2010-03-03[edytuj | edytuj kod]
Weniamin, imię świeckie Wasilij Pawłowicz Kazanski (ur. 17 kwietnia 1873 w Nimenskim, zm. 13 sierpnia 1922 w Piotrogrodzie) – prawosławny biskup gdowski, następnie metropolita petersburski i gdowski Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jeden z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie etyki chrześcijańskiej wśród robotników. W 1922 postawiony przed sądem rewolucyjnym, skazany na śmierć i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej w Piotrogrodzie. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Należy do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich oraz Soboru Męczenników Petersburskich.
2010-03-10[edytuj | edytuj kod]
Weniamin, imię świeckie Wasilij Pawłowicz Kazanski (ur. 17 kwietnia 1873 w Nimenskim, zm. 13 sierpnia 1922 w Piotrogrodzie) – prawosławny biskup gdowski, następnie metropolita petersburski i gdowski Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jeden z głównych zwolenników społecznej działalności Cerkwi i szczególnej troski o głoszenie etyki chrześcijańskiej wśród robotników. W 1922 postawiony przed sądem rewolucyjnym, skazany na śmierć i stracony pod zarzutem organizowania działalności kontrrewolucyjnej w Piotrogrodzie. W 1992 kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Należy do Soboru Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich oraz Soboru Męczenników Petersburskich.