Wilk (sadownictwo)
Wilk – młody pęd wyrastający z grubszych gałęzi drzewa pionowo w górę[1].
W większości przypadków pędy tak wyrastające nie są korzystne dla wielkości plonu czy też jego jakości (m.in. utrudniają dostęp światła do wnętrza korony drzewa), toteż jako „dzikie” najczęściej są przez sadowników regularnie wycinane w ramach pielęgnacji drzew. Zaleca się przy tym[2], by cięcia pielęgnacyjne zakończyć najpóźniej miesiąc przed zbiorem owoców. Na wilkach na ogół nie powstają pąki kwiatowe zapewniające owocowanie drzew w kolejnym roku i dlatego też jako płonne nie są pozostawiane na drzewie.
Do wycinania wilków używa się zazwyczaj sekatorów lub specjalnych piłek ogrodniczych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑
(...) ogr. młody pęd, czyli gałązka prosta i długa z pod starej kory, na drzewie wyrastająca i szkodliwa dla drzewa, bękart: Stolo, wilki, niepożyteczne gałęzie a odnóżki, ode pnia ś. puszczające. Mącz. (...)
Według definicji zamieszczonej w słowniku „warszawskim” pod red. Władysława Niedźwiedzkiego (t. VII, s. 612, poz. 42): - ↑ Zasady i techniki cięcia – drzewa owocowe. [dostęp 2009-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-01)].