Wincenty Pałczyński
major artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
między 9 a 11 kwietnia 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
14 Pułk Piechoty Ziemi Kujawskiej |
Stanowiska |
zastępca komendanta szkoły |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Wincenty Franciszek Pałczyński (ur. 2 lutego 1898 w Cieszanowie, zm. między 9 a 11 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Jana i Rozalii Ciećkiewicz[3]. Absolwent Seminarium nauczycielskiego w Rzeszowie[1]. Uczestnik I wojny światowej w szeregach armii austro-węgierskiej.
W Wojsku Polskim od 1918. Został wcielony do 14 pułku piechoty. W jego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
19 lutego 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika piechoty z dniem 1 kwietnia 1920 z grupy oficerów byłej armii austro-węgierskiej[4]. 20 kwietnia 1921 został odkomenderowany z 14 pułku piechoty do Dowództwa Okręgu Generalnego Łódź[5]. W 1923 w stopniu porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1323 lokatą służył w 63 pułku piechoty[6].
Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem do 10 pułku artylerii ciężkiej w Pikulicach koło Przemyśla[7]. 12 kwietnia 1927 został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. W lipcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim[9][10] na stanowisko instruktora 3. baterii[3]. W 1934 został przeniesiony do 10 pułku artylerii lekkiej[11]. 27 czerwca 1935 został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12] i wyznaczony dowódcą dywizjonu w 10 pal[13]. W marcu 1939 był zastępcą komendanta i dyrektorem nauk Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii[14].
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 015/2 poz 62, nr akt 3763[15] z 5.04.1940[1]. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w księdze czynności pod datą 24.04.1943. Figuruje liście AM-178-478 i Komisji Technicznej PCK GARF-478 (nazwisko zapisano jako Palczyński). Przy szczątkach w mundurze majora znaleziono legitymację oficerską, pamiętnik, łańcuszek z medalikiem, list z kopertą[16][17]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 101 i Nowym Kurierze Warszawskim nr 105.
W Archiwum Robla znajduje się: spis dokumentów, notatnik i przedmioty znalezione przy jego szczątkach (pakiet 0478); jest wspomniany (bez imienia) w niedatowanej zapisce a także w spisie oficerów z dnia 31 marca 1940 w kalendarzyku znalezionym przy zwłokach kapitana Zygmunta Gosiewskiego (pakiet 01872-03, 05); prawdopodobnie Pałczyński jest właścicielem papierośnicy znalezionej wśród rzeczy przy zwłokach majora Konstantego Jamiołkowskiego (pakiet 0489-02, 03).
Sąd Grodzki w Łomży postanowieniem SG. Zg. 73/1947 z 1947 uznał Wincentego Pałczyńskiego za zmarłego[1].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans zostały ogłoszone 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez prezydenta RP na uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
- Dąb Pamięci zasadzony przez Urząd Miasta i Gminy Zambrów, ul Fabryczna 3, certyfikat 1589/605/WE/2009[18][19]
- Tablica Katyńska w kościele Chrystusa Króla w Jarosławiu[20]
Ordery i Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 573.
- ↑ Jędrzej Tucholski , Mord w Katyniu, 1991, s. 185 .
- ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 459 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 8), Warszawa, 26 lutego 1921, s. 325 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 17), Warszawa, 30 kwietnia 1921, s. 877 .
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 305, 434 .
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 418, 469 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.8, nr 13), Warszawa, 20 kwietnia 1927, s. 123 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 193.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192, 816.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 14), Warszawa, 22 grudnia 1934, s. 265 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.16, nr 9), Warszawa, 28 czerwca 1935, s. 71 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.16, nr 11), Warszawa, 31 sierpnia 1935, s. 96 .
- ↑ a b c Rybka R. Stepan K. , Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 163, 468 .
- ↑ J. Tucholski , op cit, s. 625 .
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 178.
- ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
- ↑ Bohaterowie – Strona 370 – Katyń… ocalić od zapomnienia [online] [dostęp 2019-06-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-01] (pol.).
- ↑ W ten sposób Zambrowianie uczcili 96 ofiar zbrodni katyńskiej [online], zambrow.org, 19 października 2009 [dostęp 2019-06-11] .
- ↑ Nazwiska upamiętnione na tablicach katyńskich w 2005 roku [online], Parafia Chrystusa Króla w Jarosławiu, 12 kwietnia 2011 [dostęp 2019-06-10] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1923
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1924
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Majorowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Obrońcy Polski przed agresją ZSRR (1939)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Polacy w I wojnie światowej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w 1940
- Ludzie urodzeni w Cieszanowie