Wireonek siwy

Wireonek siwy
	Vireo solitarius
	(A. Wilson, 1810)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	wireonkowate
Rodzaj	Vireo
Gatunek	wireonek siwy
Synonimy
	Muscicapa solitaria A. Wilson, 1810;
	Muscicapa solitaria A. Wilson, 1810;
Podgatunki
	V. s. solitarius (A. Wilson, 1810); V. s. alticola Brewster, 1886;
	V. s. solitarius (A. Wilson, 1810); V. s. alticola Brewster, 1886;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym przeloty zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wireonek siwy^[4] (Vireo solitarius) – gatunek małego ptaka z rodziny wireonkowatych (Vireonidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.

Zasięg, środowisko[edytuj | edytuj kod]

Lasy iglaste i mieszane w północnej i wschodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza w południowo-wschodniej oraz południowo-środkowej części USA, w Meksyku i w Ameryce Środkowej. Ptaki migrujące i zimujące odwiedzają wiele typów lasów i zadrzewień, w tym podmiejskie parki, przybrzeżne bagna, plantacje kawy, lasy deszczowe i lasy mgliste^[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Takson ten bywał łączony w jeden gatunek z wireonkiem ołowianym (V. plumbeus) i wireonkiem oliwkowogrzbietym (V. cassinii), ale badania genetyczne wskazują, że należy je traktować jako osobne gatunki^[2]. Hybrydy V. solitarius i V. flavifrons (wireonek żółtogardły) z zimowisk na południu Meksyku i w Gwatemali błędnie opisano jako odrębny gatunek V. propinquus^[2]. Wyróżnia się dwa podgatunki V. solitarius^[6]^[2]:

V. solitarius solitarius – Kanada przez północno-środkowe i północno-wschodnie USA; zimuje na południu i południowym wschodzie USA (od środkowego Teksasu na wschód po Karolinę Północną, na południe po środkową Florydę), we wschodnim Meksyku i dalej na południe, głównie po północną Nikaraguę, rzadko w zachodniej Kubie i na Isla de la Juventud.
V. solitarius alticola – południowe Appalachy (południowo-wschodnie USA); zimuje w południowo-wschodnich USA (południowo-wschodnia Luizjana na wschód po południową Karolinę Południową, na południe po południową Florydę).

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 12,5–15 cm, rozpiętość skrzydeł 22,2–24,2 cm^[7]. Masa ciała 13,2–17,2 g^[7].

Głowa szara. Grzbiet oliwkowozielony. Brew oraz obrączka oczna białe. Na skrzydłach widoczne 2 białe paski. Spód ciała biały, na bokach żółty i oliwkowoszary nalot. Podgatunek nominatywny jest z wierzchu bardziej zielony i ma więcej żółtego koloru na bokach; podgatunek alticola z Appalachów jest na grzbiecie bardziej szary^[7]. Obie płci są podobne.

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje wireonka siwego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Według szacunków organizacji Partners in Flight, liczebność populacji wynosi około 13 milionów dorosłych osobników^[5]. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy^[3]^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Vireo solitarius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Blue-headed Vireo (Vireo solitarius). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
↑ ^a ^b Vireo solitarius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Vireonidae Swainson, 1837 - wireonkowate - Shrike-babblers, Erpornis and Vireos (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-07].
↑ ^a ^b ^c Blue-headed Vireo Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Shrikes, vireos, shrike-babblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Blue-headed Vireo Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Vireo solitarius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Blue-headed Vireo (Vireo solitarius). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).

[iucn-3] Vireo solitarius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Vireonidae Swainson, 1837 - wireonkowate - Shrike-babblers, Erpornis and Vireos (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-07].

[aablh-5] Blue-headed Vireo Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Shrikes, vireos, shrike-babblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-07]. (ang.).

[aabid-7] Blue-headed Vireo Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]