Witeź II (ogier)
Witeź II (ur. 1 kwietnia 1938 w Janowie Podlaskim, zm. 1965 na ranczu Calarabia w Kalifornii) – polski ogier arabski. Syn ogiera Ofir i klaczy Federacja. Podczas II wojny światowej został wywieziony do Niemiec, a następnie – przez amerykańską armię – do USA. Inicjatorem przejęcia stada koni był generał George Patton, były olimpijczyk w pięcioboju nowoczesnym[1].
Witeź II zdobył Wieczysty Puchar Kelloga, który jest przyznawany najlepszemu koniowi w rasie[1].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 |
|---|---|---|---|---|
| Witeź II | Ofir | Kuhailan
Haifi |
- | - |
| - | ||||
| Kuhaylah | - | |||
| - | ||||
| Dziwa | Abu Mlech | Mlech I | ||
| Łania | ||||
| Zulejma | Koheilan | |||
| Pomponia | ||||
| Federacja | Burgas | - | - | |
| - | ||||
| - | - | |||
| - | ||||
| Koalicja | Koheilan IV | Koheilan II | ||
| O'Bajan | ||||
| Amurath-25 | Amurath | |||
| Malta |
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 1 kwietnia 1938 roku w SK Janów Podlaski. Należał do tzw. Wielkiej Czwórki (Witraż, Wielki Szlem, Witeź II, Wyrwidąb czyli najsłynniejszych synów Ofira[1].
II Wojna Światowa[edytuj | edytuj kod]
11 września 1939 roku Stanisław Pohoski, dyrektor SK Janów Podlaski podjął decyzje i ewakuował stadninę do Rumunii, nie udało to i ostatecznie wrócili do stadniny. Witeź II z braćmi w okolicy Chotyłowa uciekli w czasie marszu[3]. Część stada, które powróciło zostało zagrabione przez Sowietów. W październiku 1939 roku stadnina przeszła pod zarząd Wehrmachtu, a jej dyrektorem został Hans Fellgiebel. 21 grudnia 1939 do Janowa powróciło 19 młodych koni, które uciekły w czasie ewakuacji, wśród nich był Witeź II z braćmi. W 1941, Gustav Rau, główny komendant stadnin państwowych III Rzeszy, przeniósł Witezia z kilkoma innymi najcenniejszymi końmi do ukrytej stadniny w Hostau (obecnie Hostuň). Gdzie Witeź II przebywał do 1945 roku.
Przejęcie przez Amerykanów[edytuj | edytuj kod]
15 maja 1945, wojska amerykańskie gen. George'a Pattona w uzgodnieniu z dyrektorem stadniny Hostau, Hubertem Rudofsky'im dokonali przepędzenia wszystkich koni ze stadniny z Hostau przez granicę Czechosłowacji, do strefy wpływów amerykańskich (Kötzting), a następnie część z nich w tym Witezia II wysłali do Mansbach. 1 października 1945, Witeź II został w Bremerhaven załadowany na statek "Stephen F. Austin" i przetransportowany do USA. Stamtąd został wysłany do Pomony w Kalifornii.
Ostatnie lata życia[edytuj | edytuj kod]
W 1946 ponownie został przeniesiony tym razem do Fort Reno w Oklahomie. 25 maja 1949 został sprzedany na aukcji do Rancza Calarabia w Kalifornii, gdzie dożył 27 lat i spełnił się jako reproduktor[4].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- W USA utworzono "Witeź Fun Club"[1]
- Tabliczka ze stadniny w Mansbach z napisem "Witeź, Sztab Polowy" znajduje się w Międzynarodowym Muzeum Konia w Lexington w Kentucky
- Wizerunek Witezia II umieszczono w książkach: Album of Horses Marguerite Henry oraz All about Horses Margaret Cabell Self
- Jego losy zostały przedstawione w książce Elizabeth Letts Koń doskonały
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d bazakoni.pl - Karta konia - Ogier "Witeź II" [Ofir-Federacja] [online], www.bazakoni.pl [dostęp 2022-02-14].
- ↑ bazakoni.pl - Drzewo genealogiczne "Witeź II" [online], www.bazakoni.pl [dostęp 2022-02-14].
- ↑ Katarzyna Izak, Wyrwidąb – nieznane losy polskiego araba [online], Hodowca i Jeździec, 10 kwietnia 2015 [dostęp 2022-02-17] (pol.).
- ↑ CZY KONIE W POLSCE TO ARABY?. polskiearaby.com. [dostęp 2023-02-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- I. Rajca-Pisz, Stadnina Koni Janów Podlaski, 2004, ISBN 83-7233-131-6,
- E. Letts, Koń doskonały, wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2017, ISBN 978-83-233-4325-7.