Witold Morawski (podporucznik)

Witold Morawski

Witold, Witold Czarny

podporucznik AK
Data urodzenia	19 marca 1919
Data śmierci	11 sierpnia 1989
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	Batalion „Zośka”
Stanowiska	d-ca 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Witold Morawski ps. Witold, Witold Czarny (ur. 19 marca 1919, zm. 11 sierpnia 1989) – podharcmistrz, podporucznik Armii Krajowej, szef wyszkolenia kompanii, ostatni dowódca 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”, powstaniec warszawski.

II wojna światowa

Konspiracja

Podczas okupacji należał do mokotowskiej grupy PET-u, Sad 400 (Hufiec Południe), pod dowództwem Andrzeja Romockiego. Brał udział w akcjach:

• Gołąb - wysadzenie pociągu wiozącego niemieckich żołnierzy z frontu wschodniego; rozpoznanie i ubezpieczenie
• Taśma - grupa II ataku na strażnicę z boku
• Akcja Wilanów - zastępca dowódcy grupy Streifa akcja likwidująca żandarmerię niemiecką oraz policję granatową

Ukończył II turnus Agricoli z siódmą lokatą. Uczestniczył w bazie leśnej - akcja Par. I.

Powstanie warszawskie

Walczył w powstaniu warszawskim na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Należał do grupy, która przebiła się przez Ogród Saski do Śródmieścia. Po śmierci Andrzeja Romockiego objął dowództwo 2. kompanii. Pod koniec września przepłynął na ochotnika Wisłę z prośbą o wznowienie ewakuacji żołnierzy walczących na przyczółku czerniakowskim. Po powstaniu przebywał w szpitalu w Michalinie.

Lata powojenne

Po wojnie ożenił się z Brytyjką i rozpoczął studia w Szkole Głównej Handlowej.

W połowie stycznia 1949 r. aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i osadzony w więzieniu mokotowskim. Sądzony trzykrotnie: w 1950 r. otrzymał karę ośmiu lat pozbawienia wolności, w 1951 podniesiono mu karę do lat trzynastu, ostatecznie, w 1952 r. skazany na dwanaście lat więzienia. Karę odbywał w zakładzie karnym w Rawiczu.

W więzieniu, w wyniku prześladowań, zachorował na schizofrenię. Wniosek wystosowany przez lekarza do prokuratury o zwolnienie z więzienia, spotkał się z odmową. Na wolność wyszedł w 1955 r. Dzięki kolegom z batalionu „Zośka” trafił do szpitala w Tworkach, w bardzo zaawansowanym stadium choroby. Przez chorobę nie mógł powrócić na studia ani pracować. W 1958 r. otrzymał z Międzyresortowej Komisji do spraw Pomocy Osobom Rehabilitowanym odszkodowanie oraz rentę w wysokości 800 zł.

Zmarł 11 sierpnia 1989 r.

Odznaczenia

• Order Virtuti Militari kl. V
• Krzyż Walecznych dwukrotnie

Bibliografia

• Agnieszka Pietrzak: Żołnierze Batalionu Armii Krajowej "Zośka" represjonowani w latach 1944-1956. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2008, s. 48, 59, 77, 85, 102, 109, 112, 115, 116, 122. ISBN 978-83-60464-92-2.
• Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion "Zośka". Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 257-258, 291, 349, 544, 677, 773. ISBN 83-06-01851-6.

Linki zewnętrzne

• Muzeum Powstania Warszawskiego. Powstańcze biogramy. Witold Morawski ps. Witold Czarny