Witold Piotrowski (1925–2023)
kapral | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1942–1947 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca drużyny |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Witold Stanisław Piotrowski (ur. 28 sierpnia 1925 w Czersku, zm. 7 listopada 2023[1]) – podoficer Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Przemysława (inżyniera chemika) i Stanisławy z domu Zielińskiej. Przed wybuchem II wojny światowej uczył się w drugiej klasie gimnazjum. W czasie kampanii wrześniowej jako harcerz pełnił funkcję łącznika rowerowego w twierdzy brzeskiej. W grudniu 1939 przedostał się Warszawy i kontynuował kształcenie w ramach tajnego nauczania. Od maja 1942 członek Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego w szeregach kompanii K-1 i K-2 batalionu „Karpaty" pułku „Baszta”. Przeszedł szlak bojowy pułku „Baszta”, wyróżnił się odwagą podczas walk na Mokotowie, ranny 25 września 1944 (częściowa utrata wzroku). Po upadku powstania w obozach jenieckich - w stalagach X B Sandbostel i XVIII C Markt-Pongau[2].
Po wyzwoleniu z niewoli (w maju 1945) wstąpił do 2 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Służył jako dowódca drużyny w plutonie rozpoznawczym[a] 64 Pomorskiego batalionu piechoty wchodzącego w skład 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej, początkowo we Włoszech, a potem (od lipca 1946) w Anglii. Skierowany na kurs do Szkoły Podchorążych Piechoty w Materze (na południu Włoch)[b]. Zdemobilizowany w lutym 1947 powrócił do Polski i podjął studia na warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, uzyskując (w 1952) tytuł inżyniera rolnika. Pracował w zakładach przetwórstwa mięsnego na terenie stolicy. W 1964 został pozytywnie zweryfikowany jako odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[c], nadanym mocą rozkazu dowódcy Armii Krajowej z 2 października 1944[d][2].
W 1950 zawarł związek małżeński z Barbarą Rogowską (żołnierzem 27 Wołyńskiej Dywizji Armii Krajowej). Działał w organizacjach kombatanckich[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pluton ten wyposażony był w transportery opancerzone Universal Carrier.
- ↑ Informacje podane na podstawie https://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/witold-piotrowski,1082.html.
- ↑ Zweryfikowany jako odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 klasy został w dniu 23 czerwca 1964 przez władze emigracyjne.
- ↑ Był to rozkaz dowódcy Armii Krajowej Nr 512.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nekrolog Witold Piotrowski „Witos” [online] [dostęp 2023-11-11] (pol.).
- ↑ a b c Polak (red.) 1999 ↓, s. 78.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej
- Żołnierze Armii Krajowej
- Żołnierze Polskich Sił Zbrojnych
- Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (powstanie warszawskie)
- Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich
- Absolwenci Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
- Urodzeni w 1925
- Zmarli w 2023